فوتبال با تمام پیچیدگی های تاکتیکی و تمام زرق و برقی که حول آن شکل گرفته، یک قانون ساده دارد: برای موفقیت، توپ را وارد دروازه حریف کن. این قانون تقریبا همیشه درست بوده، یا دست کم شرایط طوری پیش رفته که نتیجه بازی، چه برد، چه باخت و چه مساوی برای یکی از تیم ها یا دو تیم فرقی نداشته است. اما یک مسابقه رسمی و حساس وجود دارد که باید از آن به عنوان عجیب ترین مسابقه فوتبال تاریخ یاد کرد: باربادوس و گرنادا در سال ۱۹۹۴.
در آخرین بازی مرحله گروهی مسابقات جام کارائیب، باربادوس برای رسیدن به فینال باید گرنادا را با دو گل شکست می داد. تا اینجا همه چیز معقول بود. اما یک تصمیم عجیب و یک تصمیم خیلی عجیب تر، شرایطی باورنکردنی را رقم زدند. تصمیم عجیب برگزارکنندگان جام این بود که در صورت تساوی دو تیم در طول ۹۰ دقیقه، بازی در وقت اضافه دنبال شود و در واقع هر بازی حتما برنده داشته باشد؛ قانونی که مربوط به مرحله حذفی است، نه مرحله گروهی. اما قانون خیلی عجیب تر این بود که گل طلایی در وقت اضافه، دو گل محسوب شود!
تا قبل از این بازی، در جدول سه تیمی، گرنادا از یک بازی سه امتیاز داشت با تفاضل گل مثبت ۲. پورتوریکو از دو بازی ۳ امتیاز داشت با تفاضل گل منفی ۱، و باربادوس صفر امتیاز یک بازی با تفاضل گل منفی ۱. در نتیجه، باربادوس برای اینکه به مرحله نهایی برسد باید دست کم با اختلاف دو گل، گرنادا را شکست می داد که در این صورت هر سه تیم سه امتیازی می شدند، اما باربادوس با تفاضل بهتر راهی مرحله بعد می شد.
باربادوس با ۲ گل زودهنگام پیش افتاد، اما در حالی که ۷ دقیقه به انتهای بازی باقی مانده بود، گرنادا نتیجه را ۲-۱ کرد. این نتیجه به معنای حذف باربادوس بود. باربادوسی ها در چند دقیقه بعدی تلاش کردند که دروازه حریف را باز کنند، اما توان عبور از دفاع اتوبوسی گرنادا را نداشتند.
در حالی که بازی به لحظات پایانی نزدیک می شد، یکی از بازیکنان باربادوس راه حلی عجیب به ذهنش رسید. او که گل زدن در لحظات باقی مانده را دشوار می دانست، تصمیم گرفت با زدن گل به تیم خودی، بازی را مساوی کرده و به وقت اضافه بکشاند تا تیمش فرصت بیشتری برای حمله داشته باشد، ضمن اینکه یک گل طلایی در وقت اضافه ۲ گل حساب می شد و این چیزی بود که آنها می خواستند. بنابراین او پس از چند پاس کاری با دروازه بان خودی، توپ را وارد خودشان کرد تا همه را غافلگیر کند.
بازیکنان گرنادا که ابتدا گیج شده بودند، ناگهان متوجه ماجرا شدند، برای این که بازی مساوی نشود و خودشان به فینال صعود کنند باید یک گل می زدند و فرقی نمی کرد که این گل به حریف باشد یا خودشان.
از اینجا بود که سه دقیقه دیوانه وار تاریخ فوتبال شروع شد. گرنادایی ها به هر دو دروازه حمله می کردند، و باربادوسی ها از هر دو دروازه دفاع می کردند!
در نهایت، نبوغ باربادوسی ها به دادشان رسید. آنها توانستند آن سه دقیقه کمدی را با موفقیت پشت سر بگذارند و در وقت اضافه هم گل طلایی را به ثمر رساندند تا با نتیجه چهار بر دو به پیروزی برسند و راهی مرحله فینال شوند.
این مسابقه در آن زمان چندان مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت و فیفا هم دلیلی برای جریمه کردن باربادوس نداشت، اما پس از این جام، دیگر قانون طلایی دو گله لغو شد.
جیمز کلارکسون، مربی وقت گرنادا، عصبانی ترین آدم آن ر وز بود. او در کنفرانس خبری پایان بازی گفت: «احساس می کنم فریب خورده ام، شخصی که این قوانین را وضع کرده است باید کاندیدای دیوانه خانه باشد. بازی هرگز نباید با این همه بازیکن که در زمین گیج شده اند، انجام شود. بازیکنان ما حتی نمی دانستند به کدام سمت حمله کنند؛ دروازه خودمان یا دروازه آنها. من هرگز چنین اتفاقی را ندیده بودم. در فوتبال، قرار است شما برای پیروزی به تیم مقابل گل بزنید، نه اینکه برای آنها.»
البته این صعود برای باربادوس پایان خوشی نداشت. آنها در مرحله نهایی با دو مساوی و یک باخت در جایگاه سوم جدول چهار تیمی قرار گرفتند.
