آلبوم: بازیگران فیلم اوپنهایمر در کنار شخصیت های واقعی ماجرا

فیلم سینمایی اوپنهایمر ساخته کریستوفر نولان مملو از ستاره های  درجه یک است که مجموعه ای از شخصیت های تاریخی واقعی را به تصویر می کشند.

جان پاپسیدرا، مسئول انتخاب هنرپیشه ها، توضیح داد: «ما هرگز فیلمی با این همه بازیگر شناخته شده و افراد مشهور نساخته ایم. فرآیند متفاوتی بود.»

او ادامه داد: «کریس (نولان) یک احساس و غریزه ای داشت که مردم را با یک ترکیب پر ستاره به سمت این فیلم بکاشند. ما معمولاً برای فیلم های او چنین فکری نمی کنیم. فیلم های کریس معمولاً دارای دو یا سه یا پنج شخصیت اصلی هستند. بله، شما در نهایت با بازیگران شناخته شده ای در آن فیلم ها مواجه می شوید زیرا او کارگردانی برجسته است و بازیگران می خواهند با او کار کنند. قدرت ستاره ها نیروی محرکه در فیلم های کریس نیست. در مورد اوپنهایمر، بیشتر هدف این بود که از شهرت بازیگران استفاده شود تا اینکه فیلم بزرگ‌تر جلوه کند.»

علیرغم این واقعیت که فیلم پر از ستاره‌هایی نام آشنا است، اما شباهت آنها به شخصیت های واقعی فدای شهرت نشده است. البته علی رغم استقبالی که از این فیلم شده است، مسعود فراستی و بهروز افخمی معتقدند نولان کارگردان بدی است که نمی شود فیلم هایش را دید.

در این مطلب به شباهت میان بازیگران و شخصیت های واقعی که نقششان را بر عهده داشتند می پردازیم.

کیلین مورفی در نقش رابرت اوپنهایمر

جدیدترین فیلم کریستوفر نولان بر اساس کتاب «پرومته آمریکایی: پیروزی و تراژدی جی رابرت اوپنهایمر» نوشته مارتین جی شروین و کای برد ساخته شده است. فیلم اوپنهایمر به بررسی پروژه منهتن، مسیر توسعه سلاح هسته ای و میراث اوپنهایمر می پردازد.

دو بمب از بمب هایی که او به ساخت آنها کمک کرد، در جریان بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی موجب مرگ مستقیم نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر شدند.

بر اساس یادداشت های مربوط به تولید فیلم، سیلیان مورفی برای این که آماده این نقش شود با کیپ تورن، فیزیکدان، مشورت کرد و ساعت ها فیلم سخنرانی و مصاحبه این فیزیکدان نظری را تماشا کرد.

امیلی بلانت در نقش کاترین اوپنهایمر (کیتی)

کاترین پونینگ یک گیاه شناس بود که پیش از ازدواج با اوپنهایمر، سه بار دیگر ازدواج کرده بود. او به خاطر پروژه منهتن با اوپنهایمر به لوس آلاموس، نیومکزیکو نقل مکان کرد.

بلانت درباره شخصیت خود در رابطه با اوپنهایمر به توتال فیلم گفت : «او در زندگی همسرش به عنوان یک فرد معتمد حضور داشت و خودش یک مغز علمی واقعی بود.»

او شخصیت بسیار بزرگی بود. البته لزوما شخصیتی نبود که در آن زمان به عنوان یک زن خانه دار ایده آل در نظر گرفته شود. این زوج دارای دو فرزند به نام های پیتر و تونی بودند.

فلورانس پیو در نقش جین تاتلاک

پیو در نقش معشوقه سابق اوپنهایمر، جین تاتلاک، روانپزشک و عضو حزب کمونیست ظاهر شده است.

تاتلاک و اوپنهایمر پس از دیدار در یک مهمانی خانگی در سال ۱۹۳۶ رابطه شان را آغاز کردند. پیو دو بار پیشنهاد ازدواج اوپنهایمر را رد کرد تا پدر بمب اتمی، در نهایت با کاترین پونینگ ازدواج کرد.

اوپنهایمر در طول کارش در پروژه منهتن در سال ۱۹۴۳ دوباره تاتلاک را دید و در آپارتمان او ماند.

بنا بر گزارش ها، تاتلاک در سال ۱۹۴۴ خودکشی کرد، هرچند برخی برخی به ماجرا مشکوک اند. راب ۱۰ سال بعد و در جریان رسیدگی به اتهامات امنیتی اوپنهایمر، موضوع ارتباط او با این عضو حزب کمونیست را مطرح کرد.

مت دیمون در نقش لزلی ریچارد گرووز

در تصویر سمت چپ، گرووز و اوپنهایمر واقعی در سایت آزمایش ترینیتی در سپتامبر ۱۹۴۵ به تصویر کشیده شده اند.

گرووز در سپتامبر ۱۹۴۲ وظیفه رهبری پروژه منهتن را عهده دار شد. او اوپنهایمر را برای رهبری آزمایشگاهی در لوس آلاموس انتخاب کرد.

گرووز فکر می کرد که ساخت بمب اتمی به پایان جنگ جهانی دوم کمک می کند. سرهنگ کنت دی. نیکولز، یکی از مهندسان پروژه منهتن، گرووز را «به شدت باهوش» و خودخواه ترین مردی که می شناسد توصیف کرد.

رابرت داونی جونیور در نقش لوئیس اشتراوس

داونی جونیور نقش لوئیس اشتراوس را بازی می کند که ریاست کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده (AEC) را بر عهده داشت و متقاعد شده بود که اوپنهایمر یک جاسوس است.

به گفته «بنیاد میراث اتمی» آمریکا، اشتراوس معتقد بود که اوپنهایمر با کمونیست ها ارتباطاتی دارد و او را «تهدیدی برای امنیت آمریکا» توصیف می کرد.

این موضوع یک جلسه استماع امنیتی چهار هفته ای را در سال ۱۹۵۴ علیه اوپنهایمر به همراه داشت که در نتیجه او گواهینامه Q را که یک مجوز امنیتی سطح بالا بود، از دست بدهد.

بسیاری بر این باور بودند که اشتراوس کینه شخصی از اوپنهایمر داشت. این دو قبلاً در مورد ساخت بمب هیدروژنی که هری ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا، چراغ سبزش را به اشتراوس نشان داده بود، با هم درگیر شده بودند. اوپنهایمر مخالف توسعه چنین بمبی بود و اشتراوس را به خاطر نظراتش، به صورت علنی تقبیح می کرد.

تام کونتی در نقش آلبرت انیشتین

آلبرت انیشتین، فیزیکدان تاثیرگذار، در فیلم اوپنهایمر با بازی تام کونتی، ظاهری کوتاه اما تاثیرگذار دارد.

انیشتین در سال ۱۹۳۹ با ارسال نامه ای به رئیس جمهور وقت آمریکا، تئودور روزولت، او را تشویق کرد تا تحقیقات در مورد انرژی اتمی را آغاز کند، چرا که ممکن است آلمان نیز همین کار را بکند.

اینشتین بعدها و پس از جنگ جهانی دوم به نیوزویک گفت که اگر می دانست آلمان قصد تولید بمب اتمی را ندارد، هرگز این نامه را نمی فرستاد.

کنت برانا در نقش نیلز بور

کنت برانا نقش نیلز بور را بازی می کند که مدل اتمی بور را توسعه داد و در سال ۱۹۲۲ برنده جایزه نوبل شد.

این فیزیکدان دانمارکی کار بر روی پروژه منهتن را در لندن آغاز کرد و سپس به ایالات متحده آمد تا به عنوان مشاور با نام مستعار نیکلاس بیکر به تیم لوس آلاموس ملحق شود.

دیوید کرامهولتز در نقش ایزیدور رابی

ایزیدور رابی، فیزیکدان آمریکایی،  همکاری با دوستش اوپنهایمر در لوس آلاموس را به عنوان معاون رد کرد، اما به او مشاوره می داد. او در زمان انجام آزمایش هسته ای ترینیتی حضور داشت.

ایزیدور رابی در سال ۱۹۴۴ برنده جایزه نوبل فیزیک شد و از جمله دانشمندانی بود که با ساخت بمب هیدروژنی مخالف بود.

جاش هارتنت در نقش ارنست لارنس

بر اساس یادداشت های تولید فیلم، جاش هارتنت علاوه بر خواندن درباره ارنست لارنس، برای بازی در این نقش از عموی بزرگش که او هم فیزیکدان است، الهام گرفت.

لارنس در سال ۱۹۳۹ جایزه نوبل فیزیک را برای اختراع سیکلوترون که در پروژه منهتن مورد استفاده قرار گرفت، دریافت کرد. کشف او در مورد شکافت هسته ای، به ساخت بمب اتمی کمک کرد.

او در برکلی با اوپنهایمر دوست شده بود و از طرفداران ساخت بمب هیدروژنی بود که از این منظر در مقابل اوپنهایمر قرار داشت.

رامی ملک در نقش دیوید هیل

دیوید هیل یکی از فیزیکدانان تجربی بود که روی پروژه منهتن در شیکاگو کار می کرد و در ادامه علیه اشتراوس شهادت داد. در این فیلم ملک او را بازی می کند.

فیلم اوپنهایمر، هیل را به عنوان یک شخصیت مهم در دشمنی بین اوپنهایمر و اشتراوس به تصویر می کشد. در واقعیت، هیل چنین نقش ابزاری ای نداشت.

جیسون کلارک در نقش راجر راب

راجر راب یک قاضی آمریکایی بود که در جلسه دادرسی علیه اوپنهایمر به عنوان وکیل ویژه در کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده خدمت کرد. کلارک او را در این فیلم به تصویر می کشد.

بنیاد میراث اتمی می گوید که راب نسبت به اوپنهایمر «تندخو» بود.