کشف چرخه زندگی اسرارآمیز لاروهایی که شبیه موجودات فضایی هستند
لاروهای اسرارآمیز فاستتوکتان، با شنا در آب‌های آزاد، در بزرگسالی به انگل‌هایی درون‌زی تبدیل می‌شوند و میزبانانی ناشناخته را آلوده می‌سازند.
در دنیای شگفت‌انگیز اقیانوس‌ها، هنوز موجوداتی زندگی میکنند که رازهایشان هزاران دانشمند را سردرگم کرده است. یکی از این موجودات اسرارآمیز، لارو کوچکی شبیه موجودات فضایی است که تاکنون هیچ‌کس بزرگسالی آن را ندیده است. اکنون پژوهشگران دریافتند که این لارو ممکن است در مرحله‌ای از زندگی خود به‌صورت انگل فعالیت کند و میزبانان ناشناخته‌ای را آلوده سازد.
لارو اسرارآمیز ژاپن زیر ذره‌بین ژنتیک
به گزارش فرارو به نقل از ساینس الرت،نیکلاس درایر، ژنومیست موزه تاریخ طبیعی دانمارک و همکارانش، بیش از ۳۰۰۰ لارو کوچک را جمع‌آوری و با تحلیل RNA آنها، درخت ژنتیکی خانواده سخت‌پوستان را ترسیم کردند.
جیمز برنوت، اکولوژیست دانشگاه کنتیکت، می‌گوید: «تحلیل‌های گسترده نشان داد که این لاروها با صدف‌داران (Barnacle) مرتبط هستند، اما شباهتی به صدف های انگلی دیگر ندارند.» با این حال، اندام قلابی شکل لاروها و واکنش آنها به هورمون رشد نشان می‌دهد که بزرگسالان این گونه به‌عنوان یک انگل در داخل بدن یک موجود دیگر زندگی می کنند و از منابع بدن او تغذیه میکنند. اما نوزادان این گونه، آزادانه در آب زندگی می کنند.
همچنین بخوانید: چشم‌های مرکب زنبورها؛ الگویی برای پهپادها و خودروهای خودران
چرخه زندگی اسرارآمیز
لاروها آزادانه در آب شناور هستند و پس از رسیدن به بزرگسالی، وارد بدن میزبان می شوند. تصاویر میکروسکوپی نشان می‌دهند که فاستتوکتان‌ها (Facetotecta) از مرحله نوزادی (y-larvae) تا مرحله کرم مانندی (ypsigon) رشد می کنند و طول آنها نهایتا به حدود ۱۰۰ میکرومتر خواهد رسید.
برنوت می گوید: «برخی صدف‌های انگلی مانند ریشه در بدن خرچنگ‌ها رشد میکنند و موجب عقیم شدن میزبان می شوند. آنها حتی میزبان‌های نر را وادار میکنند که مانند ماده‌های باردار رفتار کنند و به این طریق از منابع بدن آنها استفاده می کنند.»
مطالعات پیشین نشان داده‌اند که وقتی فاستتوکتان‌ها در معرض هورمون پوسته‌ریزی سخت‌پوستان قرار می‌گیرند، از اسکلت خارجی خود خارج شده و به موجودات کرم مانند تبدیل می شوند، مانند صدف‌هایی که خرچنگ‌ها را آلوده میکنند.
چگونه لاروهای مرموز به انگل‌های درون‌زی تبدیل می شوند؟
محققان بر این باورند که این پدیده نمونه‌ای از «تکامل همگرا» است؛ یعنی فشارهای فرگشتی (Evolutionary pressure) موجب شده گونه‌های متفاوت، ویژگی‌های مشابهی در ظاهر و رفتار خود نشان دهند، بدون اینکه از یک جد مشترک نشأت گرفته باشند. درایر و همکارانش می گویند: «داده‌ها نشان می‌دهد که گونه‌های گروه Thecostraca به‌طور مستقل به زندگی انگلی روی آورده‌اند و این تغییر ارتباطی با اجداد آنها ندارد.»
منبع: فرارو
