نبش قبر جنازه ملکه پرتغال برای تاجگذاری
تاجگذاری جسد اتفاق باورنکردنی اما واقعی است که در قرن چهاردهم در دوران زمام‌داری پیتر اول، پادشاه پرتغال رخ داده است.
تاجگذاری جسد اینس دِ کاسترو، یکی از مشهورترین اتفاقاتی است که در دربار پادشاهی پرتغال رخ داده است. پیتر اول که از کشته شدن معشوقه‌اش دل‌چرکین بود، پس از دست یافتن به تاج و تخت در اولین فرصت معشوقه‌اش را برای تاجگذاری به عنوان ملکه آینده نبش قبر کرد. با مجله «حرف مرد» همراه باشید.
بر اساس روایت‌های تاریخی اواسط قرن چهاردهم میلادی بود که پیتر اول (پدرو) پادشاه دل‌شکسته پرتغال جسد معشوقش را نبش قبر کرد تا او را پس از مرگ به عنوان ملکه جدید کشور برگزیند. جار و جنجال‌ها و رسوایی‌های عاشقانه خانواده‌های سلطنتی اروپا آنقدر فراوان‌اند که می‌توانند به راحتی کتابخانه‌ای را پر کنند، اما در این میان یافتن داستان عاشقانه‌ی پرشوری که ماندگار هم بوده باشد به سختی امکان‌پذیر است. با این حال، ماجرای تاجگذاری جسد اینس دِ کاسترو، فراموش‌نشدنی است.
اینس دِ کاسترو در سال ۱۳۲۵ در یک خانواده اصیل اهل کاستیل در اسپانیا متولد شد. در سال ۱۳۴۰ زمانی که اینس تنها ۱۵ داشت به عنوان ندیمه به دربار ولیعهد پرتغال، پیتر اول فرستاده شد تا در خدمت همسر او، کاستانزا کاستیل باشد. اما خیلی زود رابطه‌ی پنهانی پرشوری بین پیتر و اینس به وجود آمد که هیچ‌چیز و هیچ‌کس نمی‌توانست مانع آن شود. پنج سال بعد در سال ۱۳۴۵، کنستانزا اندکی پس از تولد فردیناند اول، پادشاه آینده پرتغال از دنیا رفت.
همچنین بخوانید: پشت‌پرده اعدام تد باندی؛ از شام آخر تا صحبت‌های پایانی
پیتر پس از مرگ همسر قانونی‌اش از پدرش آفونسو چهارم، پادشاه پرتغال درخواست کرد که به او اجازه ازدواج با اینس را بدهد. اما آفونسو که امیدوارم بود پسرش همسر بهتری برای خود انتخاب کند، دوست داشت هر چه زودتر به این رابطه پایان داده شود. بنابراین او نه تنها دست رد بر سینه پسرش زد، بلکه اینس را نیز از دربار راند. اما حتی تبعید نیز نتوانست به این رابطه خاتمه دهد.
پیتر و اینس به ویلایی مشهور به «ویلای اشک‌ها» در نزدیکی کویمبرا نقل مکان کردند. این زوج بین سال‌های ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۴ صاحب چهار فرزند شدند. هر چند از این بین تنها سه فرزند از دوران نوزادی جان سالم به در بردند. پادشاه آفونسو چهارم و مشاورانش که می‌ترسیدند اینس اسپانیایی‌تبار باعث نفوذ هرچه بیشتر پادشاهی اسپانیا شود به دنبال چاره‌ای بهتری می‌گشت. نهایتا صبر پادشاه لبریز شد و تصمیم گرفت سه قاتل را به خانه اینس و پیتر بفرست تا با خشونت هرچه تمام‌تر به این رابطه‌ی نامشروع خاتمه دهد.
سال ۱۳۵۵ بود که قاتلان در زمانی که پیتر در خانه نبود وارد آنجا شدند و اینس و فرزندانش را نشسته کنار فوراه دیدند. در مورد نحوه قتل اینس روایت‌های مختلفی در دست است. برخی منابع عنوان کردند که او را با ضربات چاقو کشته‌اند. هر چند برخی منابع تاریخی نیز عنوان کرده‌اند که قاتلان اینس را جلوی چشم فرزندانش سر برّیده‌اند. جسد اینس بعدا در صومعه سانتا کلارا در کویمبرا به خاک سپرده شد.
هنگامی که آفونسو در سال ۱۳۵۷ درگذشت، پیتر تاج و تخت پادشاهی را به ارث برد و بلافاصله دست به انتقام زد. او دو نفر از سه قاتل اینس را به پای میز محاکمه کشاند. پس از محکومیت قاتلان پیتر اول دستور داد قلب آن‌ها در حضورش زنده‌زنده از بدنشان خارج کنند.
پیتر سپس به همگان اعلام کرد که او و اینس در زمانی که با هم زندگی می‌کردند مخفیانه با هم ازدواج کرده‌اند و او حالا ملکه قانونی پرتغال است. پادشاه پرتغال سپس دستور داد تا جنازه او را نیز به مراسم تاجگذاری بیاورند تا او نیز به عنوان ملکه رسمی بر تاج و تخت تکیه بزند. در همین حال، روایت دیگری نیز عنوان می‌کند که جسد اینس در سال ۱۳۶۱ نبش قبر و بلافاصله در مراسم تاجگذاری شرکت داده شده است.
هر چند کل ماجرا ژست عاشقانه‌ی جالب و البته ترسناکی بود، اما منطقی نیز داشت. در واقع، پیتر به این ترتیب می‌خواست به فرزندان خود و معشوقه‌اش اینس مشروعیت ببخشد. سرانجام جسد پوسیده اینس را با لباس‌های فاخر سلطنتی روی تخت نشاندند و تاج بر سر او گذاشتند. مراسم تاجگذاری پادشاه در کلیسای جامع کویمبرا برگزار شد. تمام اشراف و درباریان نیز باید برای دست‌بوسی به خدمت پادشاه و ملکه‌ی مُرده می‌آمدند.
«مجله دوبلین» در شماره‌‌ای چاپ سال ۱۸۵۲ روایت جالبی از این مراسم را شرح داده است: «پدرو به مناسبت تاجگذاری خود در کلیسای جامع کویمبرا، بر جسد اینس را که نزدیک به چهار سال در قبرستان صومعه سانتا کلارا آرامیده بود لباس سلطنتی پوشاند و او را کنار خودش بر تخت پادشاهی نشاند. پادشاه در حضور اشراف سوگند ازدواج خورد و اینس را ملکه اعلام کرد. او همچنین تمام اشراف و درباریان را وادار کرد تا به جسد اینس ادای احترام کرد و دستان سرد او را ببوسند. در این حین پدرو با حسادت تمام مراقب بود تا هیچ‌گونه نشانه‌ای از نفرت در درباریان نبیند.»
پس از پایان مراسم، جسد اینس به صومعه آلکوباچا برده شد و با مجسمه‌ای از او در مقبره‌ای با شکوه قرار گرفت. بعدها پیتر اول دستور داد تا مقبره خود او را در مقابل معشوقه‌اش بسازند تا در زمان برپایی دادگاه الهی هر دو رو به هم برخیزند. اکنون که نزدیک به هفت سده از ماجرای تاجگذاری جسد ملکه پرتغال می‌گذرد، بسیاری عقیده دارند که این ماجرا تماما زاییده خیال بوده و هیچ‌وقت چنین اتفاق محیرالعقولی نیفتاده است.
احتمالا دلیل اصلی این برداشت‌ها این است که اساسا ایده نبش قبر مرده‌ای و شرکت دادن او در مراسم تاجگذاری به سختی در مخیله می‌گنجد و اگر قابل هضم باشد مضحک است. اما این اتفاقاتی از این دست در تاریخ کاملا بی‌سابقه نیستند. در واقع در سال ۸۹۷ کلیسای کاتولیک یک پاپ مُرده را برای محاکمه‌ای که بعدا به «دادگاه جسد» مشهور شد پای میز محاکمه کشاند و از او در دادگاه بازجویی کرد. بنابراین داستان تاج‌گذرای یک ملکه مرده حتی از آن هم قابل‌باورتر است.
منبع: Ancient Origins
