سقوط کرمان و انتقام آغامحمدخان قاجار؛ روایتی مستند از یک تراژدی تاریخی
سقوط کرمان در سال ۱۲۰۹ هجری قمری به دست آقامحمدخان قاجار، یکی از خونبارترین رویدادهای تاریخ ایران بود. این گزارش، روایتی مستند از اقدامات قاجاریان در کرمان و پیامدهای فاجعه‌بار آن ارائه می‌دهد.
تحریریه حرف مرد- امیررضا منعمی: پس از افول سلسله زندیه، آقامحمدخان قاجار، که سال‌ها در پی تثبیت قدرت خود در ایران بود، در سال ۱۲۰۹ هجری قمری (مطابق با ۱۷۹۴ میلادی)، کارزار بزرگی را برای از میان برداشتن آخرین بازمانده‌ی این دودمان، لطفعلی خان زند، آغاز کرد. در این میان، شهر کرمان که به عنوان یکی از مراکز مهم طرفداران لطفعلی خان شناخته می‌شد، به کانون اصلی مقاومت در برابر قاجاریان بدل شد.
لطفعلی خان پس از شکست در شیراز و چند نبرد دیگر، به کرمان عقب‌نشینی کرد و مورد حمایت مردم این شهر قرار گرفت. بنا به نقل «تاریخ جهانگشای نادری» و همچنین گزارش‌های موجود در «تاریخ گیتی‌گشا»، آقامحمدخان قاجار که از حمایت مردم کرمان از دشمن خود خشمگین شده بود، تصمیم گرفت شهر را به هر قیمتی فتح کند.
محاصره‌ی کرمان چند ماه به طول انجامید. شرایط سخت اقتصادی، کمبود غذا، و گسترش بیماری‌های واگیردار، مقاومت را تضعیف کرد. سرانجام در پایان سال ۱۲۰۹ هجری قمری، شهر به دست نیروهای قاجار افتاد. اما سقوط کرمان، آغازی بود بر یکی از خونبارترین و بی‌رحمانه‌ترین انتقام‌های تاریخ ایران.
آقامحمدخان قاجار، که روحیه‌ای انتقام‌جو و بی‌رحم داشت، به تلافی مقاومت مردم کرمان، دست به اقدامات شدیدی زد. به روایت «اعتمادالسلطنه» در کتاب «مرآت البلدان»، آقامحمدخان فرمان داد چشمان تعداد زیادی از مردان کرمان را از حدقه درآورند. برخی منابع تعداد نابیناشدگان را تا بیست هزار نفر ذکر کرده‌اند، اگرچه این ارقام به نظر اغراق‌آمیز می‌رسند و احتمالاً تعداد واقعی بسیار کمتر بوده است. با این حال، گستردگی و خشونت این مجازات تردیدی در ذهن مورخان برجای نگذاشته است.
خونین شد از این ظلم زمین کرمان
وز ناله‌ی بی‌چشمان، به عرش فغان
علاوه بر کور کردن افراد، آقامحمدخان دستور داد که بسیاری از ساکنان کرمان به قتل برسند، خانه‌ها ویران شوند، و اموال عمومی و خصوصی به غارت رود. طبق نقل تاریخ‌نگاران، برخی از مردم کرمان نیز برای حفظ جان خود ناچار شدند به مناطق کوهستانی یا بیابانی پناه ببرند.
همچنین ببینید: زندان قصر، یکی از مخوف‌ترین زندان‌های تاریخ ایران؛ با مفهوم «آب خنک خوردن» آشنا شوید +ویدئو
یکی از دلایل اصلی شدت عمل آقامحمدخان را باید در رفتار لطفعلی خان زند جستجو کرد. طبق گزارش‌های تاریخی، لطفعلی خان پس از ورود به کرمان، حاکم منصوب قاجار را دستگیر و شکنجه کرده بود. این اقدام، خشم مضاعفی را در دل آقامحمدخان برانگیخت و پس از فتح کرمان، بهانه‌ای برای توجیه انتقام‌گیری وسیع فراهم آورد.
در مرآت البلدان، محمد حسن خان اعتمادالسلطنه، داستان تلخی از لطفعلی خان نیز نقل می‌کند. او می‌گوید: پس از فرار از کرمان و پناه بردن به کوه‌های اطراف، توسط رئیس یکی از قبایل محلی دستگیر و به آقامحمدخان تحویل داده شد. آقامحمدخان در انتقامی شخصی و خونین، لطفعلی خان را شکنجه و نهایتاً کور کرد و به قتل رساند.
پیامدهای فاجعه‌ی کرمان تا سال‌ها بر منطقه سایه افکند. کاهش شدید جمعیت، نابودی اقتصاد محلی، و مهاجرت گسترده‌ی مردم از کرمان به سایر مناطق از جمله نتایج مستقیم این رویداد بود. کرمان که پیش از آن از مراکز مهم اقتصادی و فرهنگی جنوب شرق ایران به شمار می‌رفت، برای مدت‌ها به ویرانه‌ای بدل شد.
با این حال، سرکوب کرمان در نهایت به هدف اصلی آقامحمدخان یعنی تثبیت قدرت سیاسی او انجامید. پس از این پیروزی، او در سال ۱۲۰۹ هجری قمری به تهران بازگشت و در سال ۱۲۱۰ هجری قمری در دشت مغان تاجگذاری کرد. حکومت قاجار که نزدیک به ۱۳۰ سال بر ایران حکومت کرد، در پی این پیروزی بنیان نهاده شد.
در تحلیل اقدامات آقامحمدخان قاجار در کرمان، دیدگاه‌های متفاوتی در منابع تاریخی به چشم می‌خورد. برخی مورخان، رفتار او را ناشی از طبیعت خشن و بی‌رحم وی می‌دانند، در حالی که برخی دیگر معتقدند که سیاست انتقامی آقامحمدخان پاسخی بود به شرایط پرآشوب آن دوران و نوعی نمایش قدرت برای سرکوب هرگونه نافرمانی آینده.
در مجموع، واقعه‌ی کرمان یکی از تلخ‌ترین و عبرت‌آموزترین نمونه‌های خشونت سیاسی در تاریخ ایران به شمار می‌رود. رویدادی که نشان می‌دهد چگونه قدرت بی‌مهار می‌تواند منجر به فجایعی شود که اثرات آن تا نسل‌ها باقی بماند.
باسوات.
این نکره را برداشتند اخته کردن عجب که که ای از توش در آمده
فاسدترین حکومت تاریخ همین قجرها بودند زندیه یکی از سلسله‌های خوب ایران بود که در اثر خیانت عده ای به قجرها داده شد لعنت بر قاجاریه وشاهان بی کفایت قاجار که به دست توانای مردی بزرگ ریشه کن شدن
ایل قاجار از همون اول که آغا محمد خان روی کار آمد معلوم بود که هیچی نیستن تعدادی پادشاه بی لیاقت که گرجستان و افغانستان و ترکمنستان و سرزمین های دیگر را از ایران رو جدا کردن در تاریخ ایران هیچ حکومتی بدتر از حکومت قاجار نبود
شکست لطفعلی خان زند از آغا محمدخان به دلیل خیانت حاج ابراهیم کلانتر در شیراز بود. آقامحمد خان قاجار در نوجوانی بوسیله ابراهیم خان افشار جانشین نادرشاه اخته شد و در دوره کریم خان با احترام در شیراز زتدگی می کرد. آغامحمدخان خان مانند چنگیز و تیمور موجودی خونریز و سفاک و غیر ایرانی بود.
خان زند اگر لیاقت داشت شکست نمیخورد بعد از نادر شاه و تیمور اغا محمد خان قوی ترین و نابغه ترین شاه ایران از نظر نظامی بود اگر اون نبود ایرنی نبود
چرا زندیه آقا محمد خان را اخته کرده بود؟
تاریخ قابل اعتماد نیست، اما همه به نیکی از خاندان زند یاد میکنند.زندها از قوم لر در لرستان هستند البته حد مرز نهاوند و الشتر و بروجرد
مردم کرمان وقت محاصره خواجه بودن آقا محمدخان و مسخره می‌کردند و فحش های رکیک میدادند،اینکه رسم آن زمان این بود که هر شهری مقاومت می‌کرد تمام مردم را سر میبریدند جدا،دلیل چشم درآوردن آقامحمدخان همان الفاظ رکیک بود،
آغا محمد خان قاجار چرا اخته و اقیم شده بود؟ و توسط کی اخته شده بود.
لطفعلی خان، بله منطقه مرکزی ایران، نه پادشاه ایران، شمال غرب جلایریان و در شمال شرق مستقل از حکومت زندیه بودن و عملا ایران تکه تکه بود، زندیه فقط در کرمان و استانهای همجوار بود. پس خدمتی که آقا محمدخان در یکپارچه کردن ایران انجام داد. هیچ کس نکرده بود.
قبل از این ماجرا اسمش چی بوده؟؟؟🤔
نویسنده این مطلب بدون مراجعه به منابع تازه یافت شده داستان دروغ رو دوباره تکرار کرده دکتر زرگر نژاد در کتاب تازه انتشار یافته خود این دروغ کشتار مردم کرمان به دست آغا محمد خان را برملا کرده لطفا به کتاب برامدن قاجار زرگر نژاد مراجعه کنید.
اگه قاجار نبود ایرانیم نبود
هر طرف رو که نگاه می کنی این روس خبیث یه پای ماجراست…و همچنان ایرانی از دستشون در امان نیست…فقط خوب ظاهرسازی می کنن ولی از هر دشمنی،دشمن ترند
متن شما را خواندم همتون بی سواد از نظر تاریخی هستید.اقا محمد خان ایران را ازدست عده‌ای دزد و غارتگر نجات داد.ایران همیشه مدیون ترکان هست .
لعنت خدا بر ایلِ پلید قاجار
نخور غم‌گذشته…گذشته ها گذشته… هرگز به غصه خوردن گذشته بر نگشته…قسمت تو همین بوده که بر سرت گذشته نکن گلایه از فلک این کار سرنوشته….در انتظار طلعت خورشیده تابنده باش
از طوایف زندیه،چهار قلعه عبد الملکی هستند که گویشی به زبان کوردی دارندو از تبعیدی‌های زمان قاجاریه هستند که پس از کش و قوس‌ها وماندن در جاهای مختلف کشور هم اکنون در مازندران ودر قسمت شمال شرقی شهرستان بهشهر بسمت دریای مازندران سکنی گزیده اند که از بازمانده های ایل زند بشمار می آیند که در قلعه کرمان در زمان حمله ومحاصره آقا محمد خان قاجار حضور داشتند وپس از خیانت حاج ابراهیم خان کلانتر در دروازه قلعه باز شد و متاسفانه باقی ماجرا….بزرگ ایل که از فرماندهان بزرگ زندیه بشمار می‌رفت ابدال خان عبدالملکی بود که آخرین خان زند را به کرمان انتقال ودر میانه راه با قجرهای بیناموس،شجاعانه جنگید ودر راه آرمانهایش بشهادت رسید…
آقا محمدخان نیست و آغا محمدخان است.
قیرت نیست و غیرت درست است