انقلابی در چشم‌پزشکی: درمان نابینایی با تزریق طلا به چشم!
مطالعه جدید روی موش‌ها نشان می‌دهد که نانوذرات طلا می‌توانند بینایی از دست رفته در اثر دژنراسیون ماکولا را به انسان بازگردانند.
تحریریه حرف مرد: علی شاهرخ- تحقیقات جدید نشان می‌دهد نانوذرات طلا می‌توانند راهکاری نوین برای درمان «دژنراسیون ماکولا وابسته به سن» (AMD) و سایر مشکلات چشمی باشند.
تزریق طلا در چشم؛ درمانی غیرمعمول اما امیدبخش برای نابینایی
به گزارش ساینس الرت، شاید تزریق «ذرات طلا» (gold nanoparticles) به چشم درمانی عجیب به نظر برسد، اما مطالعه جدیدی روی موش‌ها در آمریکا نشان می‌دهد این روش می‌تواند به طور بالقوه برای درمان دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (AMD) و سایر اختلالات بینایی کارآمد باشد.
دژنراسیون ماکولا میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با افزایش سن احتمال بروز آن بیشتر می‌شود. آسیب به ماکولا (macula)، ناحیه‌ای در شبکیه که حاوی سلول‌های حساس به نور است باعث تاری دید و سایر مشکلات بینایی می‌شود. اگرچه درمان‌هایی برای کند کردن پیشرفت AMD وجود دارد، اما این روش‌ها قادر به بازگرداندن بینایی از دست رفته نیستند.
پروتز شبکیه جدید بدون نیاز به جراحی
جیاروی نی (Jiarui Nie)، مهندس پزشکی از دانشگاه براون در رودآیلند می‌گوید: «این یک نوع جدید از پروتز شبکیه است که پتانسیل بازگرداندن بینایی از دست رفته ناشی از تخریب شبکیه را دارد، بدون نیاز به جراحی پیچیده یا تغییرات ژنتیکی.»
وی افزود: «ما معتقدیم این تکنیک می‌تواند تحولی در الگوهای درمانی شرایط تخریب شبکیه ایجاد کند.»
در این روش برای درمان نابینایی با تزریق طلا به چشم، نانوذرات بسیار ریز طلا (هزاران بار نازک‌تر از موی انسان) که با آنتی‌بادی‌هایی برای هدف قرار دادن سلول‌های خاص چشم پوشانده شده‌اند، به حجره زجاجیه (vitreous chamber) -فضای ژله‌ای بین شبکیه و عدسی- تزریق می‌شوند.
سپس از یک دستگاه لیزر مادون قرمز کوچک برای تحریک این نانوذرات و فعال‌سازی سلول‌های خاص به همان روشی که سلول‌های گیرنده نور عمل می‌کنند، استفاده می‌شود. اگر این درمان برای انسان‌ها نیز کارآمد باشد، این لیزر می‌تواند در یک جفت عینک تعبیه شود.
نتایج امیدوارکننده در موش‌ها
در موش‌های مهندسی شده با اختلالات شبکیه، این روش درمانی در بازگرداندن بینایی مؤثر بود (البته انجام آزمایش کامل بینایی روی موش چالش‌برانگیز است). این آزمایش نشان داد نانوذرات می‌توانند به دور زدن گیرنده‌های نوری آسیب دیده کمک کنند.
نی می‌گوید: «ما نشان دادیم که نانوذرات می‌توانند ماه‌ها بدون اثر سمی خاصی در شبکیه باقی بمانند. همچنین ثابت کردیم که آنها می‌توانند با موفقیت سیستم بینایی را تحریک کنند. این نتایج برای کاربردهای آینده بسیار امیدوارکننده است.»
البته این روش شباهت‌هایی با درمان‌های موجود برای AMD و شرایط مرتبط مانند رتینیت پیگمنتوزا (retinitis pigmentosa) دارد. با این حال، این روش جدید کمتر تهاجمی است، به جراحی یا ایمپلنت‌های بزرگ درون چشمی نیاز ندارد و همچنین وعده می‌دهد میدان دید وسیع‌تری را پوشش دهد.
با وجود همه این‌ها، مانند اکثر مطالعات روی موش‌ها، گرچه احتمال خوبی وجود دارد که این یافته‌ها به انسان‌ها نیز قابل تعمیم باشد، اما رسیدن به این نقطه و دستیابی به روشی ایمن که برای استفاده تأیید شود، زمان‌بر خواهد بود. این اولین گام مهم است.
محققان در مقاله منتشر شده خود نوشته‌اند: «این نوآوری نشان‌دهنده پیشرفت مهمی است که زمینه را برای توسعه آینده پروتزهای شبکیه حرارتی-نوری مانند عینک‌های پوشیدنی فراهم می‌کند.»
آنها افزودند: «برای کاربردهای انسانی در آینده، اصلاحات بیشتری ضروری است.»
این تحقیق در مجله ACS Nano منتشر شده است.
