تخصیص ارز صنعت لوازم خانگی را در بحران فرو برد

صنعت لوازم خانگی که می‌تواند یکی از موتورهای اشتغال و تولید کشور باشد، امروز زیر فشار مشکلات ارزی، قاچاق، مالیات و رکود بازار قرار دارد. کارشناسان هشدار می‌دهند در صورتی که دولت در سیاست‌گذاری‌های کلان راه‌حل‌های عملی و پایدار ارائه نکند، خطر تضعیف بیشتر صنایع داخلی و وابستگی به واردات، بیش از هر زمان دیگری جدی است.

نسرین اوجاقی، دبیرکل انجمن صنایع لوازم خانگی ایران در همین ارتباط در گفت وگو با تسنیم ضمن انتقاد از شرایط دشوار تأمین ارز گفت: صف‌های طولانی برای دریافت ارز ایجاد شده و حتی برخی واحدهای تولیدی تا ۸ ماه در انتظار مانده‌اند.

همچنین بخوانید: رکود معنادار بازار لوازم خانگی؛ سود برخی کالاها صفر شده است

وی افزود: اولین تخصیص ارز در سال ۱۴۰۴ تنها برای تعداد محدودی از تولیدکنندگان و آن هم در اواخر مردادماه انجام شده است.

بحران ارزی و افزایش هزینه‌ها

اوجاقی با اشاره به نوسانات نرخ ارز اظهار کرد: سال گذشته نرخ ارز نیمایی بین ۳۷ تا ۴۰ هزار تومان بود، اما امسال به حدود ۷۷ هزار تومان رسیده است. نرخ محاسباتی گمرک نیز بر همین اساس تعیین می‌شود و این مسئله نقدینگی واحدهای تولیدی را با مشکل مواجه کرده است.

وی اضافه کرد: علاوه بر این، از آبان و آذرماه امسال قیمت مواد اولیه حدود ۲.۵ برابر افزایش یافته که فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان وارد کرده است.

تهدید قاچاق و فشار بر تولید داخلی

به گفته دبیرکل انجمن صنایع لوازم خانگی ایران ، در حالی که حقوق گمرکی برای کوله‌بری تنها ۵ درصد است، زمینه قاچاق حدود ۷ میلیارد دلار کالا فراهم شده است.

او هشدار داد: در چنین شرایطی تولیدکننده اگر به جای تولید، کالای قاچاق وارد کند، سه برابر سود بیشتری به دست می‌آورد. این موضوع به ویژه در حوزه لوازم خانگی کوچک، تولید داخلی را به شدت تحت فشار قرار داده است.

اوجاقی همچنین مشکلات مالیاتی و تأمین اجتماعی را از دیگر موانع صنعت لوازم خانگی دانست و تأکید کرد: بسیاری از واحدها علاوه بر کاهش تولید، ناچار به تعدیل نیرو نیز شده‌اند.

اگرچه دولت بسته‌های حمایتی برای صنایع در نظر گرفته، اما به گفته فعالان این بخش، این اقدامات بیشتر جنبه روانی داشته و در عمل تأثیر چندانی نداشته است.

کارشناسان معتقدند نوسانات شدید ارزی و سیاست‌های ارزی ناکارآمد، توان برنامه‌ریزی تولیدکنندگان را سلب کرده و در کنار بروکراسی پیچیده و ضعف حمایت ساختاری، واحدهای تولیدی را فرسوده کرده است. علاوه بر این، رقابت نابرابر با قاچاق انگیزه سرمایه‌گذاری و نوآوری را کاهش داده است.

منبع: ایلنا