راهنمای انتخاب پیراهن و ژاکت پشمی برای موقعیت‌های مختلف

تحریریه حرف مرد: این دو نوع لباس، ستون فقرات هر کمدی هستند و به‌خاطر انعطاف‌پذیری کلاسیک‌شان بسیار محبوب‌اند. بنابراین شاید نیازی به معرفی نداشته باشند، اما چند واقعیت و نکته مهم هست که باید درباره این «جفت پویا» بدانید.

تاریخچه پیراهن مردانه

در طول قرن نوزدهم و دوران ادواردین، یعنی پیش از جنگ جهانی اول، پیراهن‌های سنتی مردانه یقه‌های جداشدنی از کتان سفید داشتند که سفت و سخت بودند. یک نویسنده در مجله The Gentlemen’s Journal در مقاله‌ای در سال ۱۹۰۹ از یقه‌های «عجیب، سفت، بلند و قفل‌شونده» شکایت کرده و نوشته بود: «چقدر زشت هستند.»

بعد از جنگ، سربازانی که به خانه بازمی‌گشتند، دیگر حوصله لباس‌های محدودکننده‌ی شهری را نداشتند. جوانان، به‌خصوص مردان دوره جاز (Jazz Age)، تغییر را پذیرفتند و لباس‌های راحت‌تر و زیباتر پوشیدند: پیراهن‌هایی با یقه نرم که به‌طور طبیعی روی بدن می‌افتاد.

مثلاً F. Scott Fitzgerald در رمان The Great Gatsby به این سبک جدید اشاره کرده است، وقتی Daisy Buchanan صورتش را در پیراهن‌های انگلیسی رنگارنگ Jay Gatsby فرو می‌برد و از زیبایی بی‌نهایتشان گریه می‌کند.

از آن زمان به بعد، مردان انتخاب‌های بسیار متنوعی برای سبک پیراهن‌ها داشته‌اند. سبک‌های یقه در دهه ۱۹۲۰ مثل Button-down، Tab، Pinned، Barrymore مدهای دوره‌ای را پشت سر گذاشته‌اند. یقه Windsor، یک یقه باز که برای گره‌های بزرگ کراوات طراحی شده بود، در دهه ۱۹۳۰ معرفی شد و هنوز هم رسمی‌ترین یقه پیراهن به شمار می‌رود؛ بیشتر توسط مدیران شرکت‌ها و افراد معروف پوشیده می‌شود. اگر از آن بالاتر بروید، وارد دنیای تاکسیدو (tuxedo) می‌شوید که تنها موقعیت اجتماعی است که هنوز پوشیدن پیراهن سفید الزامی است.

همچنین بخوانید: چگونه یک کت و شلوار خوش‌دوخت، شخصیت و جذابیت شما را تقویت می‌کند

پیراهن سفید: یک لباس جاودانه

پیراهن سفید هیچ‌گاه انتخاب بدی نیست، مشروط بر این‌که تمیز، اندازه، و با دکمه‌های سالم و اتو شده باشد. با اینکه ممکن است کمی ساده و بی‌ریسک به نظر برسد، اما نشانه احترام به یک سنت کلاسیک است. با شلوار جین و یک کت اسپرت، پیراهن سفید همچنان شیک و چشمگیر است.

پیراهن اسپرت (Sport Shirt)

این نوع پیراهن، با یقه باز و آستین کوتاه، از دهه ۱۹۳۰ وارد دنیای مد شد. در ابتدا در مکان‌های لوکس مونت کارلو و پام بیچ استفاده می‌شد، چون در دوران رکود اقتصادی تنها ثروتمندان نیاز به لباس‌های راحت و شیک داشتند.

این پیراهن‌ها معمولاً از پارچه‌های سبک پنبه یا کتان بودند، بدون کراوات، اما همچنان ظاهری شیک و غیررسمی داشتند. نسل‌های امروزی پیراهن اسپرت کمی حس نوستالژیک دارند و یادآور آرامش و جذابیت دوران پس از جنگ هستند.

تیشرت (T-shirt)

تیشرت در اصل لباس زیر ساده‌ای بود، اما امروزه مدل‌های لوکس از جنس کشمیر یا ابریشم هم تولید می‌شود و قیمت بالایی دارد. میان این دو، تیشرت‌های استاندارد و باکیفیت ۱۰۰٪ پنبه، گردن‌گرد، سفید یا مشکی، بهترین انتخاب روزمره هستند. با شلوار چینو، کمربند و کفش راحتی (Loafers)، این تیپ تقریباً در هر موقعیتی مناسب است.

پلیور یا ژاکت پشمی (Wool Sweater)

ژاکت پشمی از ابتدا لباس کارگران و ماهی‌گیران بود، اما در دوران جاز توسط شهرنشینان جوان هم پذیرفته شد، چون پوشیدن آن همان حس آزادی و راحتی یقه‌های نرم را داشت. در انگلستان، Noël Coward بازیگر و نمایشنامه‌نویس، خسته از یقه و کراوات، شروع به پوشیدن پلیورهای یقه‌اسکی رنگی کرد. او گفت: «این بیشتر برای راحتی بود تا ظاهر.»

هیچ نسلی حاضر به ترک راحتی ژاکت نشده است و پلیورهای پشمی مرینو یا کشمیر همچنان گزینه‌ای شیک و راحت برای پوشیدن با کراوات و کت یا کت‌وشلوار هستند. پلیورها تنوع زیادی دارند: زیپ‌دار، رنگ‌های جسورانه و مدل‌های کلاسیک. فقط با تعویض یک ژاکت، سبک شما تغییر می‌کند.

آناتومی پیراهن رسمی (The Anatomy of the Dress Shirt)

دکمه پایین (Bottom Button)

در پیراهن‌های باکیفیت، همه دکمه‌ها عمودی هستند، به جز دکمه پایین که افقی است. چرا؟ چون قبلاً پیراهن‌ها را به شلوار متصل می‌کردند تا فرم آن حفظ شود. این سنت همچنان در برخی پیراهن‌های باکیفیت رعایت می‌شود.

چین باکس (Box Pleat)

یک جزئیات زیبای پشت پیراهن، چین باکس است که از Yoke (قسمتی از پارچه که روی شانه می‌نشیند) تا پایین پیراهن می‌آید و آزادی حرکت بیشتری می‌دهد.

دوخت دستی شانه (Hand-sewn Shoulder)

فقط در پیراهن‌های بسیار باکیفیت، آستین با دوخت دستی به یقه متصل می‌شود و خطوط پارچه کاملاً منطبق هستند.

یقه متضاد (Contrasting Collar)

این یقه‌ها برای کسانی که یقه سفید می‌پوشند ولی می‌خواهند رنگی بپوشند ایجاد شده است. امروزه کمیاب است، اما هنوز وجود دارد.

پلکت (Placket)

محلی که دکمه‌ها روی جلوی پیراهن قرار دارند، پلکت نام دارد. در پیراهن‌های باکیفیت، پلکت از یک قطعه جداگانه دوخته می‌شود. در پیراهن‌های تابستانی سبک، گاهی اصلاً پلکت ندارد تا ظاهر خنک و سبک حفظ شود.

گسِت (Gusset)

یک قطعه کوچک برای تقویت پایین پیراهن که جلوی و پشت را به هم وصل می‌کند.

دکمه‌ها (Buttons)

دکمه‌های صدفی (Mother-of-pearl) نشانه کیفیت بالا هستند. ضخامت دکمه‌ها و چهار سوراخ بودن آن‌ها، دوام و استحکامشان را تضمین می‌کند.

انتخاب پیراهن سفید عالی

پیراهن سفید، بین «کمربند» و «مسواک»، در رده ضرورت‌ها قرار دارد. داشتن یک پیراهن سفید معمولی کافی نیست؛ باید:

• اندازه مناسب داشته باشد
• دکمه‌های ضخیم (ترجیحاً صدفی) داشته باشد
• از پنبه باکیفیت ساخته شده باشد
• کیفیت بی‌نقص داشته باشد (سادگی پیراهن هر نقصی را نشان می‌دهد)

این پیراهن وقتی با یک لباس برجسته مثل کت تیره، کراوات و دستمال جیبی سفید پوشیده شود، توجه همه را جلب می‌کند. کلمات «شیک»، «مرتب» و «فوق‌العاده» ناگهان بر شما باران می‌شود. حتی دوستان و همکارانی که معمولاً در تعریف کردن خساست می‌کنند، به شما خواهند گفت چقدر خوب به نظر می‌رسید.

یقه متناسب با فرم صورت

• صورت گرد → یقه نوک‌تیز (Point collar)
• صورت باریک → یقه باز (Spread collar)
• صورت بیضی → هر نوع یقه‌ای مناسب است، ژنتیک شما آزاد است!

منبع: The Handbook of Man’s Style