آیا فیلم غریزه نماینده سینمای ایران در اسکار می‌شود؟
فیلم غریزه ساخته سیاوش اسعدی که قرار است از ماه آینده رسما اکران شود، ممکن است نماینده سینمای ایران در جشنواره اسکار باشد.
سیاوش اسعدی غریزه را اواخر فروردین ۱۴۰۰ ساخت، اما به جز یک اکران محدود برای خبرنگاران و منتقدان در جشنواره چهل و سوم دیگر در ایران روی پرده نرفت. علی‌رغم این موضوع، فیلم در مدت این ۴ سال در بیش از ۲۵ فستیوال مطرح بین‌المللی از جمله بیست‌ویکمین دوره فستیوال ایمجین ایندیا در مادرید اسپانیا، سی‌امین دوره فستیوال الدنبرگ آلمان، بیست‌ویکمین دوره فستیوال ایسکیا گلوبال در ایتالیا و شانزدهمین دوره فستیوال سوفیا منار در بلغارستان حضور داشته و برنده چندین جایزه بین‌المللی شده است و حتی حالا با اکرانش در شهریور ماه در کنار «پیرپسر» و «زن و بچه» به عنوان یکی از گزینه‌های معرفی به اسکار برای شرکت در بخش خارجی رویداد مهم سینمایی، از آن صحبت می‌شود.
فیلم غریزه با بازی امین حیایی و پانته‌آ پناهی‌ها و با معرفی ساینا روحانی و مهدیار شاه‌محمدی در نقش نوجوانی دو شخصیت اصلی، داستان عاشقانه‌ای است که در میانه دهه چهل خورشیدی اتفاق می‌افتد و یک اتفاق تلخ سرنوشت شخصیت‌های داستان به شکل عجیبی تغییر می‌دهد.
چهارمین ساخته سیاوش اسعدی ۱۱ فروردین ۱۴۰۰در منجیل کلید خورد و پس از چهار ماه فیلمبرداری، ۱۱ مردادماه همان سال در اطراف تهران به پایان رسید. این فیلم یکی از پر هزینه‌ترین و پرلوکیشن‌ترین فیلم‌های بخش خصوصی سینمای ایران معرفی شده در که منجیل، رودبار، لوشان، قزوین، تاکستان و محمدشهر کرج تصویربرداری شده و بخش عمده‌ای از دکورهایش ساخته شده است.
همچنین بخوانید: سعید روستایی و پیمان معادی در فهرست رای دهندگان اسکار قرار گرفتند
آنچه که با نمایش فیلم برای اهالی مطبوعات، بسیار در باره آن صحبت شد، شباهتش به فیلم سینما پارادیزوی جوزپه تورناتوره و سینمای مسعود کیمیایی بود. منتقدی نوشته: «ردپای سینه‌فیل بودن سیاوش اسعدی در فیلم جدیدش غریزه بیش از اثار قبلی نمود پیدا کرده است، علاقه او به سینمای ایتالیا و فیلم‌های جوزپه تورناتوره از جمله ملنا و سینما پارادایزو و همچنین دیالوگ‌نویسی فیلم‌های مسعود کیمیایی چیزی نیست که قابل پنهان کردن باشد.
به عبارتی اسعدی فیلم جدیدش را از الهام از سینما و سینماگران مورد علاقه‌اش ساخته و در این مسیر سعی کرده مولفه‌های بومی و ایرانی را در این گرته‌برداری سینمایی در نظر بگیرد.»
منتقد دیگری هم با اشاره به حال و هوای فیلم‌های لولیتا و سینما پارادیزو در غریزه معتقد است با وجود این، فیلم کاملا بومی است، دل‌چسب و بدون یک پلان اضافی: «بازیگرانی که دیالوگ‌ها را به خوبی فهمیده و ادا می‌کنند و سینمایی که یادآور روز‌های اوج مسعود کیمیایی است. غریزه، فیلم درخشان یک عشق سینما با دو بازیگر نوجوان است که یکی یادآور سو لاین فقید است و دیگری بهترین گزینه برای دلباخته‌ای رنجیده. فیلمی دیالوگ‌محور که فرم را فراموش نکرده و در عین پیچیدگی و دشواری، ساده و روان است.»
منبع: آفتاب‌‌نیوز
