افشاگری دانشمندان ناسا: چهره مریخ و هرم‌های سیدونا واقعیت دارند!

کشف ساختارهای غیرعادی بر روی سیاره مریخ، از دیرباز یکی از مباحث داغ در میان اخترشناسان، محققان و عموم مردم بوده است. با وجود پیشرفت‌های چشمگیر در اکتشافات فضایی و ارسال کاوشگرهای متعدد به سیاره سرخ، ابهامات بسیاری همچنان پابرجا هستند. این مقاله به بررسی ادعاهای برخی دانشمندان سابق ناسا می‌پردازد که وجود ساختارهای مصنوعی بر روی مریخ را تأیید می‌کنند.

مریخ: سیاره‌ای با گذشته‌ای پر رمز و راز

چه چیزی درباره مریخ می‌دانیم؟ سیاره‌ای که زمانی خشک و بی‌جان تصور می‌شد، در واقع بسیار شبیه به زمین است. طی چند دهه گذشته، دانشمندان دیدگاه خود را درباره مریخ به طرز چشمگیری تغییر داده‌اند. امروزه می‌دانیم که مریخ، میلیون‌ها سال پیش زمانی که منظومه شمسی بسیار جوان‌تر بود، چیزی شبیه به «زمین دوم» بوده است.

به لطف کاوشگرها و فضاپیماهای متعدد بر روی مریخ، دانشمندان کشف کرده‌اند که امروزه نیز آب مایع در سیاره سرخ وجود دارد. کارشناسان دریافته‌اند که در گذشته‌های دور، مریخ اقیانوس‌های عظیم آب مایع، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و اتمسفری داشته است که به طرز عجیبی شبیه به اتمسفر زمین امروزی بوده است. اما آیا در آن زمان، حیاتی پیشرفته نیز بر روی این سیاره وجود داشته است؟

کشف چهره مریخ در ماموریت وایکینگ

اگر احتمال کوچکی وجود داشته باشد که مریخ در گذشته میزبان تمدن‌های فرازمینی پیشرفته بوده باشد، آیا این موجودات سازه‌ها، بناهای تاریخی و ساختمان‌های مشابه آنچه ما بر روی زمین ساخته‌ایم، خلق نمی‌کردند؟ اگر چنین کرده‌اند، آیا امیدی هست که ما امروز چنین سازه‌هایی را بر روی مریخ پیدا کنیم؟

بر اساس تصاویری از سطح مریخ که توسط کاوشگرهای فضایی وایکینگ ۱ (Viking 1) و وایکینگ ۲ (Viking 2) گرفته شده‌اند، مریخ چیزی فراتر از یک سیاره بی‌جان است. هر دو کاوشگر در سال ۱۹۷۵ میلادی (۱۳۵۴ شمسی) پرتاب شدند و با موفقیت به مریخ رسیدند. هر دو کاوشگر از مدار سیاره سرخ عکس‌برداری کردند و اولین فضاپیما در ژوئیه ۱۹۷۶ (تیر ۱۳۵۵ شمسی) و دومین فضاپیما تنها یک ماه بعد با موفقیت بر سطح مریخ فرود آمدند.

ماموریت آن‌ها جستجو برای یافتن آثار حیات، تهیه تصاویر با وضوح بالا از مریخ و مطالعه ترکیب اتمسفر مریخ بود. به طرز کنجکاوی‌برانگیزی، در حالی که فضاپیمای وایکینگ ۱ در مدار سیاره سرخ قرار داشت، سازه‌ای عجیب را بر روی سطح مریخ مشاهده کرد. یک «چهره» عظیم به طول بیش از ۳.۲ کیلومتر در منطقه‌ای به نام سیدونیا در مریخ مشاهده شد که کارشناسان را کاملاً گیج کرد.

ناسا حتی یک کنفرانس مطبوعاتی برای اعلام این کشف برگزار کرد. ناسا آن را «توده‌ای سنگی عظیم… که شبیه یک سر انسان است… و توسط سایه‌ها توهم چشم، بینی و دهان را ایجاد می‌کند» توصیف کرد. نویسندگان این بیانیه نتیجه گرفتند که این روش خوبی برای «درگیر کردن مردم و جلب توجه به مریخ» خواهد بود.

کشف هرم سیدونیا

علاوه بر مشاهده «چهره مریخ»، فضاپیمای وایکینگ ۱ ساختاری را نیز عکس‌برداری کرد که به طرز باورنکردنی شبیه به هرم بزرگ جیزه بود. در دهه ۱۹۸۰ (دهه ۱۳۵۰ شمسی)، ارول تورون (Erol Torun)، یک نقشه‌بردار و کارشناس تصاویر ماهواره‌ای از آژانس نقشه‌برداری دفاعی، هرم را بررسی کرد و نتیجه گرفت که این «سنگ روزتای مریخ» است. او روابط ریاضی متعددی را کشف کرد که به اشیاء دیگری در منطقه اشاره داشتند که به نظر او مصنوعی بودند. او همچنین نتیجه گرفت که ساختارهای منطقه سیدونیا با زمین‌شناسی منطقه‌ای ناسازگار هستند.

دانشمندان سابق ناسا چه می‌گویند؟

دکتر جان براندنبورگ

دکتر جان براندنبورگ (Dr. John Brandenburg) یکی از مهم‌ترین دانشمندانی است که درباره مریخ، ساختارهای موجود در آن و حیات فرازمینی در سیاره سرخ صحبت کرده است. دکتر براندنبورگ بر روی پروژه‌های علمی متعددی کار کرده و برای دولت نیز فعالیت داشته است. او معاون مدیر مأموریت کلمنتاین (Clementine) به ماه بود که در سال ۱۹۹۴ میلادی (۱۳۷۳ شمسی) آب را در قطب‌های ماه کشف کرد. در حال حاضر، براندنبورگ به عنوان مشاور در موسسه مورنینگ‌استار اَپلاید فیزیکس (Morningstar Applied Physics) فعالیت می‌کند.

دکتر براندنبورگ درباره ساختارهای موجود در سطح مریخ می‌گوید: «کسی از من گلایه کرد، جان، چرا باید سیدونیا را وارد این بحث کنی؟ و من گفتم چون می‌توانم یک نقشه بخوانم… آنچه در سیدونیا منسا (Cydonia Mensa) وجود دارد، اینجاست. چهره مریخ آنجاست؛ هرم D & M آنجاست… در یک عکس دوم نیز این سازه‌ها دیده می‌شوند، این عکس در ۲۵ ژوئیه گرفته شده است، این یکی ۳۰ روز بعد گرفته شده است، و دولت ظاهراً در حال پیگیری تحقیقات بود. این دو عکس همه چیز را که باید درباره آنچه در سیدونیا منسا وجود دارد بدانید به شما می‌گویند. اگر در سیاره‌ای که زمانی شبیه زمین بوده است، یک چهره حکاکی شده انسانی و یک هرم در فاصله ۵ کیلومتری از یکدیگر را ببینید… نیازی به یک دانشمند موشکی نیست تا بفهمید همه اینها به چه معناست، می‌توانید نقاط را به هم وصل کنید… منظورم این است که گاهی اوقات، و به عنوان یک دانشمند می‌توانم به شما بگویم، و دیده‌ام که دانشمندان دیگر نیز این کار را می‌کنند، اگر در گوشه قرار بگیرید، فقط آن را نادیده می‌گیرید، یک عکس از بوفالو را بالا می‌گیرید و اصرار می‌کنید که یک سگ است.» این نقل قول از یک کنفرانس در باسترپ، تگزاس، در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴ شمسی) است. اما براندنبورگ تنها کسی نبود که اظهار داشت چیزهایی در مریخ وجود دارد که غیرقابل توضیح هستند.

دکتر برایان اوئیلری

دکتر برایان اوئیلری (Dr. Brian O’Leary)، فضانورد سابق ناسا و عضو گروه ششم فضانوردان منتخب ناسا در سال ۱۹۶۷ میلادی (۱۳۴۶ شمسی)، که در اواخر دهه ۱۹۶۰ (دهه ۱۳۴۰ شمسی) در دانشگاه کرنل (Cornell University) تدریس می‌کرد و بین سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۱ میلادی (۱۳۵۵ تا ۱۳۶۰ شمسی) فیزیک، نجوم و ارزیابی سیاست‌های علمی را در مؤسسات آکادمیک مختلفی از جمله دانشگاه کالیفرنیا برکلی (University of California Berkeley)، کالج همپشایر (Hampshire College) و دانشگاه پرینستون (Princeton University) تدریس می‌کرد، نیز حرف‌های زیادی درباره مریخ داشت.

اوئیلری در ابتدا به مریخ بسیار بدبین بود، با این حال، پس از بررسی شواهد مستند، دیدگاه خود را درباره مریخ به طرز چشمگیری تغییر داد. اوئیلری در حین بررسی کار کارل سیگن (Carl Sagan) (اوئیلری و سیگن سال‌ها با هم کار کرده بودند)، تناقضاتی یافت که باعث شد او متوجه شود ساختارهای مریخ چیزی کاملاً جذاب هستند و صرفاً قطعات سنگ نیستند.

اوئیلری اظهار داشت که «چهره» معروف کشف شده در سیدونیا مریخ – که توسط وایکینگ در سال ۱۹۷۵ (۱۳۵۴ شمسی) عکس‌برداری شد – قبل از انتشار عمومی توسط سیگن دستکاری شده بود: «این برای من بسیار، بسیار ناامیدکننده بود؛ زیرا کارل نه تنها اشتباه می‌کرد، بلکه داده‌ها را نیز دستکاری کرده بود. او عکسی از «چهره» را در مجله پارید (Parade Magazine)، که یک مقاله محبوب بود، منتشر کرد و گفت که «چهره» تنها یک پدیده طبیعی است، اما او عکس را دستکاری کرده بود تا شبیه یک چهره نباشد.» (این ادعا توسط منبع اصلی مطرح شده و نیاز به بررسی بیشتر دارد).

اوئیلری در مطالعه‌ای که توسط هاروارد (Harvard) منتشر شد، با عنوان «تحلیل تصاویر چهره مریخ و منشأ احتمالی هوشمندانه»، ماهیت واقعی ساختارهای مریخ را نشان داد.

اوئیلری همچنین می‌افزاید: «من شروع کردم به درک کردن، فقط مستقیماً از دیدگاه علمی، نه فقط شنیده‌ها، که این مرد (کارل سیگن) با ناسا تبانی می‌کرد، که ممکن است ماجرا چیزی فراتر از این باشد. کارل در کمیته‌ای با تعدادی افراد برجسته بود. گزارشی توسط مؤسسه بروکینگز (Brookings Institution) در سال ۱۹۶۱ (۱۳۴۰ شمسی) منتشر شد – و در حدود همان سال‌ها بود که من کارل را می‌شناختم؛ بیشتر دهه ۶۰ میلادی زمانی بود که من از نزدیک با او کار می‌کردم – که او و این گروه دیگر گفتند: خب، اگر هر موجود فرازمینی در زمین ظاهر شود، باید آن را پوشش داد. این تنها راهی است که می‌توانیم این وضعیت را مدیریت کنیم، زیرا اگر نتوانیم، شوک فرهنگی بسیار زیاد خواهد بود.» (این ادعا توسط منبع اصلی مطرح شده و نیاز به بررسی بیشتر دارد).

دکتر نورمن بورگرون

علاوه بر براندنبورگ و اوئیلری، دکتر نورمن بورگرون (Dr. Norman Burgrun) – کارمند سابق آزمایشگاه تحقیقاتی ایمز (Ames Research Laboratory)، کمیته مشورتی ملی هوانوردی (NACA) و شرکت لاکهید میسایلز اند اسپیس (Lockheed Missiles and Space Company) – ناسا را متهم کرد که تصاویر مریخ را «تحریف» کرده و داده‌های به دست آمده در طول ماموریت‌های وایکینگ ۱ و ۲ را دستکاری کرده است.

منبع: گجت نیوز