کاربردی غیرمعمول برای گوشی‌های هوشمند قدیمی

به گزارش حرف مرد، محققان مؤسسه علوم کامپیوتر دانشگاه تارتو رویکردی نوین برای کاهش زباله‌های الکترونیکی و پیشبرد پردازش داده‌های پایدار معرفی کرده‌اند: تبدیل گوشی‌های هوشمند قدیمی به مراکز داده کوچک.

هر سال بیش از ۱.۲ میلیارد گوشی هوشمند در سراسر جهان تولید می‌شود. تولید دستگاه‌های الکترونیکی نه‌تنها انرژی‌بر است، بلکه منابع طبیعی ارزشمند را نیز مصرف می‌کند. علاوه بر این، فرآیندهای تولید و تحویل، مقدار قابل توجهی دی‌اکسید کربن در جو منتشر می‌کنند. از سوی دیگر، دستگاه‌ها سریع‌تر از همیشه در حال فرسوده شدن هستند—کاربران به‌طور متوسط هر ۲ تا ۳ سال گوشی‌های قابل استفادۀ خود را جایگزین می‌کنند. در بهترین حالت، دستگاه‌های قدیمی بازیافت می‌شوند و در بدترین حالت، به محل‌های دفن زباله ختم می‌شوند.

اگرچه پایدارترین راه‌حل، تغییر رفتار مصرف‌کنندگان و بررسی دقیق‌تر نیاز به جایگزینی هر مدل جدید است، اما گفتن آن آسان‌تر از انجام آن است. پیشرفت سریع فناوری به سرعت دستگاه‌های قدیمی را منسوخ می‌کند. بنابراین به راه‌حل‌های جایگزین نیاز است—مانند افزایش طول عمر دستگاه‌ها با دادن کاربردی کاملاً جدید به آنها.

این دقیقاً همان رویکردی است که محققان هوبر فلورس، اولریش نوربیسراث و ژیگانگ یین از مؤسسه علوم کامپیوتر دانشگاه تارتو به همراه پرسورانس نگوی از مؤسسه فناوری و همکاران بین‌المللی‌شان آزمایش کرده‌اند. این پژوهش در مجله IEEE Pervasive Computing منتشر شده است.

فلورس، استاد دانشیار محاسبات فراگیر، توضیح می‌دهد:

نوآوری اغلب نه با چیزی جدید، بلکه با نگاهی جدید به چیزهای قدیمی آغاز می‌شود—بازتعریف نقش‌ها در شکل‌دهی به آینده.

مراکز داده کوچک با هزینه‌ای ناچیز

آن‌ها نشان دادند که گوشی‌های قدیمی را می‌توان با موفقیت به مراکز داده کوچکی تبدیل کرد که قادر به پردازش و ذخیره‌سازی کارآمد داده‌ها هستند. همچنین دریافتند که ساخت چنین مرکز داده‌ای به‌طور قابل توجهی ارزان است—حدود ۸ یورو برای هر دستگاه.

این مراکز داده کوچک کاربردهای گسترده‌ای دارند. برای مثال می‌توان از آن‌ها در محیط‌های شهری مانند ایستگاه‌های اتوبوس برای جمع‌آوری داده‌های لحظه‌ای از تعداد مسافران استفاده کرد که سپس می‌توانند برای بهینه‌سازی شبکه‌های حمل‌ونقل عمومی مورد استفاده قرار گیرند.

از آزمایشگاه تا اعماق دریا

در مرحله اول پروژه، محققان باتری گوشی‌ها را خارج کرده و آن‌ها را با منابع تغذیه خارجی جایگزین کردند تا خطر نشت مواد شیمیایی به محیط زیست کاهش یابد. سپس چهار گوشی به هم متصل شدند، با پوشش‌ها و نگهدارنده‌های چاپ سه‌بعدی تجهیز شدند و به نمونه اولیه‌ای تبدیل شدند که آماده استفاده مجدد بود—راهی برای ترویج روش‌های پایدار در استفاده از وسایل الکترونیکی قدیمی.

این نمونه اولیه با موفقیت در زیر آب آزمایش شد و در نظارت بر حیات دریایی با شمارش گونه‌های مختلف دریایی مشارکت کرد. معمولاً این نوع وظایف نیازمند غواصی برای فیلمبرداری و آوردن آن به سطح برای تحلیل است. اما با این نمونه اولیه، کل فرآیند به‌طور خودکار در زیر آب انجام شد.

همچنین بخوانید: متا نسل دوم عینک‌های هوشمند Aria را توسعه می‌دهد: ابزاری پیشرفته برای تحقیقات هوش مصنوعی

فرصت‌های جدید برای فناوری‌های قدیمی

نتایج این تیم نشان می‌دهد که فناوری‌های منسوخ لزوماً به زباله تبدیل نمی‌شوند. با حداقل منابع می‌توان به این دستگاه‌ها کاربردی جدید بخشید و به توسعه راه‌حل‌های دیجیتال پایدارتر و سازگارتر با محیط زیست کمک کرد.

نوربیسراث، استاد دانشیار مهندسی نرم‌افزار، اظهار داشت:

پایداری فقط دربارۀ حفظ آینده نیست—بلکه درباره بازاندیشی در زمان حال است، جایی که دستگاه‌های دیروز به فرصت‌های فردا تبدیل می‌شوند.

این پژوهش گامی مهم به سوی اقتصاد چرخه‌ای در فناوری است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با خلاقیت، عمر مفید محصولات الکترونیکی را افزایش داد و همزمان به کاهش آلودگی محیط زیست کمک کرد.

منبع: techxplore