ادرار درمانی: علم یا خرافه؟ بررسی فواید و خطرات نوشیدن ادرار

نوشیدن ادرار برای بهبود سلامتی روشی باستانی است که امروزه هم طرفدارانی دارد. بن گریلز، شخصیت معروف تلویزیونی، ادعا می‌کند برای زنده‌ماندن در شرایط سخت از ادرار خود استفاده کرده است. خوان مانوئل مارکیز، بوکسور مکزیکی، قبل از مبارزه با فلوید می‌ودر در سال ۲۰۰۹ این کار را انجام داد (هرچند در آن مسابقه شکست خورد). مورارجی دسای، نخست‌وزیر سابق هند نیز مدعی بود نوشیدن روزانه ادرارش به درمان بیماری‌ها و طول عمرش کمک کرده است.

به نوشته زومیت، ادرارنوشی که به ادرار درمانی معروف است، به مصرف ادرار خود یا دیگران با اهداف درمانی اشاره دارد. این روش هزاران سال سابقه دارد، اما بیشتر ادعاها درباره آن بر پایه روایت‌های شخصی یا متون قدیمی استوارند.

تاریخچه طولانی ادرار درمانی

در طب آیورودای هند، از ادرار برای درمان آسم، آلرژی، سوءهاضمه، چین‌وچروک و حتی سرطان استفاده می‌شد. شاعران رومی مانند کاتولوس معتقد بودند ادرار به سفیدی دندان‌ها کمک می‌کند (شاید به خاطر آمونیاک موجود در آن). حتی پزشکان قدیمی برای تشخیص دیابت، ادرار بیماران را می‌چشیدند تا میزان شیرینی آن را بررسی کنند.

در سال ۱۹۴۵، جان آرمسترانگ، پزشک بریتانیایی، کتابی با عنوان «آب حیات» نوشت و ادعا کرد نوشیدن و مالیدن ادرار می‌تواند بیماری‌های جدی را درمان کند. امروزه هم در برخی فرهنگ‌ها مانند نیجریه از ادرار برای درمان تشنج کودکان استفاده می‌شود. انجمن ادرار درمانی چین نیز مدعی است این روش می‌تواند یبوست و زخم‌های پوستی را بهبود بخشد.

چرا ادرار درمانی ممکن است خطرناک باشد؟

ادرار اساساً محصول دفعی بدن است که حدود ۹۵ درصد آن آب و ۵ درصد دیگر شامل مواد زائد مانند اوره، کراتینین و نمک‌های مختلف است. کلیه‌ها دقیقاً برای دفع همین مواد اضافی و سمی طراحی شده‌اند. پس چگونه ممکن است خوردن دوباره این مواد زائد مفید باشد؟

بیشتر بخوانید: این عوامل باعث سردی معده می‌شوند + درمان

برخی طرفداران این روش معتقدند ویتامین‌ها، هورمون‌ها و آنتی‌بادی‌های موجود در ادرار ارزش بازیابی دارند. اما مقدار این مواد در ادرار آنقدر ناچیز است که تأثیر محسوسی ندارد. مصرف مکمل‌های ویتامین راه بسیار مؤثرتری برای جبران کمبودهاست.

ادعاهای دیگری مانند تقویت سیستم ایمنی، پاکسازی بدن و خاصیت ضدپیری ادرار نیز هیچ پایه علمی ندارند. جالب اینجاست که برخی ادعا می‌کنند ادرار استریل است، در حالی که تحقیقات نشان داده‌اند ادرار حاوی باکتری بوده و ممکن است هنگام خروج از بدن آلوده‌تر هم شود.

خطرات جدی نوشیدن ادرار

نوشیدن ادرار می‌تواند باعث افزایش غلظت مواد زائد در بدن شود. این کار فشار مضاعفی به کلیه‌ها وارد می‌کند چون باید دوباره همان مواد را دفع کنند. همچنین، نوشیدن ادرار در واقع باعث از دست دادن آب بیشتر از بدن می‌شود و می‌تواند به کم‌آبی منجر شود – دقیقاً مانند اثر نوشیدن آب دریا.

خطر دیگر مربوط به داروهایی است که از طریق ادرار دفع می‌شوند. اگر ادرار حاوی آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروهای قلبی نوشیده شود، این مواد دوباره جذب بدن شده و ممکن است به سطح خطرناکی برسند.

جامعه پزشکی به‌دلیل نبود شواهد علمی کافی، ادرار درمانی را تأیید نمی‌کند. در حالی که مصرف مقدار کمی ادرار احتمالاً بی‌ضرر است، برای کسب فواید واقعی سلامتی، بهتر است به روش‌های علمی‌تر و اثبات‌شده‌تر روی آورد.