ریزش موی شما بخاطر کمبود این ۴ ویتامین است

کمبود برخی ریزمغذی‌ها در بدن بر سلامتی موها تأثیر می‌گذارد و باعث ریزش مو می‌شود.

مو، رشته‌ای پروتئینی است که از فولیکول‌های موجود در لایه‌های پوست رشد می‌کند. هرچند خود مو به‌عنوان بافتی مرده شناخته می‌شود، اما فولیکول‌های آن سلول‌هایی زنده هستند. از آنجا که رشد مو به این فولیکول‌ها وابسته است، سلامت آن‌ها مستقیماً بر وضعیت موها اثر دارد.

نقصان مواد مغذی رشد و کیفیت مو را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به ریزش مو منجر می‌شود. کمبود «ویتامین E» می‌تواند سلامت و رشد مو را مختل کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند ارتباط قابل‌توجهی بین «طاسی» و «استرس اکسیداتیو» وجود دارد. به‌طور کلی، افرادی که دچار طاسی هستند، معمولاً ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کمتری در پوست سر خود نسبت به دیگران دارند. یک آزمایش بالینی نشان داد مصرف روزانه ۱۰۰ میلی‌گرم از مشتقات «ویتامین E» به‌مدت هشت ماه در افراد مبتلا به ریزش مو، تعداد تارهای مو را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد.

کمبود ویتامین‌های گروه B و تأثیر آن

نقصان ویتامین‌های گروه B نیز سلامتی موها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. کمبود «بیوتین» یا «ویتامین B۷» با مشکلاتی مثل درماتیت (التهاب پوست)، ریزش مو و طاسی مرتبط است. تأمین نیاز روزانه به «ویتامین B۷» به‌طور قطع در جلوگیری از ریزش مو مؤثر است. همچنین، کمبود شدید «نیاسین» یا «ویتامین B۳» بیماری پلاگر را به‌دنبال دارد که با ورم، زخم‌های پوستی و ریزش مو همراه است.

کمبود «اسیدفولیک» یا «ویتامین B۹» نیز می‌تواند تولید کلاژن در پوست و مو را مختل کند. کلاژن، پروتئینی سه‌رشته‌ای و فراوان‌ترین پروتئین بدن انسان است. «اسیدفولیک» در فرآیند تکثیر DNA نقش دارد و با توجه به سرعت بالای تکثیر سلول‌های پوست و مو، اهمیت آن برجسته می‌شود. این ویتامین با انتقال گروه متیل، در ساخت آمینواسیدهای گوگرددار کلاژن مشارکت می‌کند.

کمبود «کوبالامین» یا «ویتامین B۱۲» ممکن است موها را سفید کند. مصرف کافی این ویتامین می‌تواند موهای سفید شده ناشی از کمبود آن را دوباره تیره کند.

همچنین بخوانید: آیا قوز قرنیه باعث کوری می‌شود؟

نقش روی و مس در سلامت مو

مطالعات نشان می‌دهند کمبود «روی» یکی از عوامل احتمالی ریزش مو است. این ماده معدنی حتی در افرادی که کمبود آن را ندارند، می‌تواند به درمان ریزش مو کمک کند. «روی» به‌عنوان کوفاکتور متالوآنزیم‌ها در اغلب فرآیندهای متابولیکی بدن نقش دارد و بر رشد مو و چرخه فولیکول‌ها اثر می‌گذارد.

«مس» نیز مانند «روی»، بر کوفاکتورهای آنزیم‌های متابولیکی، از جمله «آنزیم لیزیل اکسیداز»، که در تولید کلاژن نقش دارد، تأثیر می‌گذارد. این عنصر در تکثیر و تمایز سلول‌های «پاپیلا پوستی» که فیبروبلاست‌های تخصصی در رشد فولیکول‌ها هستند، نقش کلیدی دارد.

ارتباط کمبود آهن با ریزش مو

دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت اعلام کرده است که پژوهش‌ها روی زنان نشان می‌دهند کمبود آهن با انواع طاسی (منطقه‌ای، آندروژنی، کامل فرق سر) و ریزش مو مرتبط است. در مطالعه‌ای روی افراد مبتلا به ریزش مو با آسیب دائمی یا غیردائمی فولیکول‌ها، دوره درمان در کسانی که کمبود آهن داشتند طولانی‌تر بود. با وجود مشاهدات متعدد، هنوز ارتباط قطعی بین کمبود آهن و ریزش مو اثبات نشده است.

تأثیر اسیدهای آمینه ضروری بر مو

تأثیر اسیدهای آمینه ضروری بر کم‌خونی شناخته شده است، اما اثر آن‌ها بر رشد مو هنوز بررسی نشده است. کمبود این مواد معمولاً نادر است، جز در مورد «لیزین» که به‌دلیل زیست‌فراهمی پایین در غذاها ممکن است رخ دهد. در صورت کمبود، بدن نیاز بافت‌های حیاتی را در اولویت قرار می‌دهد و فولیکول‌های مو نادیده گرفته می‌شوند.

«لیزین» در جذب «روی» و آهن مؤثر است. در زنان مبتلا به کم‌خونی فقر آهن، مصرف روزانه ۱.۵ تا ۲ گرم «لیزین» همراه با آهن، غلظت فریتین را به‌طور چشمگیری افزایش داد. «سیستین» و «متیونین»، آمینواسیدهای گوگرددار، سولفور موردنیاز پوست و مو را تأمین می‌کنند. سولفور استحکام این بافت‌ها را تضمین می‌کند و کمبود این آمینواسیدها سلامت آن‌ها را به خطر می‌اندازد.

همچنین بخوانید: ریزش مو بعد از کاشت مو؛ علت، مراحل و راه‌های کاهش آن