اروپا در تب داروهای تزریقی لاغری؛ انفجار مصرف از ایتالیا تا بریتانیا
اروپا درگیر موجی نو از مصرف داروهای تزریقی کاهش وزن شده که از درمان دیابت آغاز شده و اکنون به ابزاری برای رسیدن به اندام ایده‌آل بدل شده است؛ بازاری که سرعت رشد آن از مقررات پیشی گرفته است.
در کمتر از چند سال، قاره اروپا شاهد جهشی بی‌سابقه در مصرف نوعی داروی تزریقی بوده که در اصل برای دیابت نوع ۲ طراحی شده بود اما حالا بیشتر به‌عنوان ابزار لاغری مصرف می‌شود. داروهای تزریقی کاهش وزن، با اثرگذاری مستقیم بر ترشح انسولین و ایجاد احساس سیری، حالا در قلب یک صنعت چند میلیارد یورویی ایستاده‌اند.
این تب لاغری ابتدا در آمریکا شعله‌ور شد، جایی که برخی مصرف‌کنندگان برای داشتن «بدن ساحلی»، یعنی اندامی لاغر، عضلانی و آماده نمایش در تعطیلات تابستانی، ماهانه بیش از ۱۳۰۰ دلار برای داروهایی مانند اوزمپیک، مونجارو و وگووی می‌پردازند. حالا همین موج، از پرتغال تا لهستان، سواحل جنوب تا کلینیک‌های خصوصی اروپای مرکزی را درنوردیده، قاره‌ای که بیش از نیمی از جمعیت بزرگسال آن دچار اضافه‌وزن هستند و ۱۷ درصد به چاقی مفرط مبتلایند.
ایتالیا، انفجار ۱۰ برابری هزینه‌ها
در سال ۲۰۲۵، بازار خصوصی داروهای تزریقی کاهش وزن در ایتالیا به رکوردی بی‌سابقه رسید و تنها در یک سال از ۵۲ میلیون یورو به بیش از ۱۱۵ میلیون یورو افزایش یافت. این در حالی است که مصرف غیررسمی این داروها برای لاغری هنوز تحت پوشش بیمه درمانی کشور نیست و اغلب بیماران هزینه را از جیب خود می‌پردازند. هرچند قانون جدیدی به‌تازگی چاقی را به‌عنوان یک بیماری مزمن به رسمیت شناخته اما همچنان تنها متخصصان با شرایط خاص مجاز به تجویز هستند.
همچنین بخوانید: «قرص مدفوع»؛ انقلابی تازه در درمان بیماری‌های گوارشی!
یونان، ممنوعیت رسمی، بازار زیرزمینی
در یونان، تقاضا برای این داروها در سال ۲۰۲۴ با رشد ۵/۸۲ درصدی همراه بود و بازار مصرف آن به ۹۳ میلیون یورو رسید. با وجود این، قوانین سفت‌وسخت همچنان مصرف برای کاهش وزن را به طور رسمی ممنوع می‌دانند و تنها در شرایط وخیم دیابتی مجوز مصرف می‌دهند. اما فروش ماهانه ۱۲هزار دوز از داروی مونجارو و کاهش ۲۳ درصدی قیمت آن در فوریه گذشته، نشان می‌دهد بازار غیررسمی از محدودیت‌ها عبور کرده است.
تنها در چهار ماه نخست ۲۰۲۵، مصرف‌کنندگان پرتغالی ۲۰ میلیون یورو خرج داروهای تزریقی کاهش وزن کردند. داروی وگووی که از آوریل وارد بازار شده، تنها در یک ماه ۶۸۰۰ واحد فروش داشته است. هر واحد از این دارو ۲۴۴ یورو قیمت دارد و با وجود نبود هیچ‌گونه پوشش بیمه‌ای، استقبال مردم، به‌ویژه تحت تأثیر شبکه‌های اجتماعی و سلبریتی‌هایی نظیر سلنا گومز، روندی صعودی دارد.
اسپانیا، فروش نیم میلیارد یورویی
بر اساس داده‌های آماری، فروش داروهای کاهش وزن در اسپانیا در سال ۲۰۲۴ به ۴۸۴ میلیون یورو رسید که نسبت به سال قبل، ۶۵ درصد رشد نشان می‌دهد. شمار دوزهای فروخته‌شده نیز از ۳.۲ میلیون به ۴.۸ میلیون افزایش یافت. با این حال، به دلیل نبود شفافیت در طبقه‌بندی داروها، هنوز مشخص نیست چه بخشی از این هزینه صرف داروهای لاغری شده است.
آلمان، قانون سخت، بازار داغ
در آلمان، مصرف داروهای تزریقی کاهش وزن همچون وگووی و مونجارو به‌شدت در حال افزایش است. با این حال، قانون بیمه عمومی این کشور، داروهای کاهش وزن را در رده «درمان‌های سبک زندگی» قرار داده و آن‌ها را پوشش نمی‌دهد. تنها استثنا، مواردی است که چاقی خطر جدی برای قلب داشته باشد. با وجود محدودیت‌ها، پیش‌بینی می‌شود بازار این داروها تا سال ۲۰۳۰ به ۷۰۰ میلیون یورو برسد. در کشوری که بیش از نیمی از جمعیت بزرگسال اضافه‌وزن دارند، فشار بر سیاستگذاران برای آزادسازی پوشش بیمه‌ای رو به افزایش است.
فرانسه و بریتانیا، نظارت سخت‌گیرانه
در فرانسه، روند ارزیابی برای تحت پوشش قرار گرفتن مونجارو در حال انجام است اما هنوز نه وگووی و نه مونجارو در فهرست داروهای بیمه‌ای قرار ندارند. در بریتانیا اما شرایط متفاوت است: از سال ۲۰۲۳ وگووی و از سال ۲۰۲۴ مونجارو با شرایط خاص از طریق نظام سلامت عمومی (NHS) عرضه می‌شوند، البته تنها برای بیمارانی که به مراکز تخصصی مدیریت وزن ارجاع شده‌اند.دولت کی‌یر استارمر هم قصد دارد طی برنامه‌ای همگانی، تزریق مونجارو به افراد دارای چاقی را از طریق یک برنامه همگانی و رایگان پیگیری کند، چرا که دولتمردان انگلیسی اعتقاد دارند چاقی با کاهش رشد اقتصادی رابطه مستقیم دارد و اگر متوسط وزن افراد جامعه کاهش یابد، این جامعه چابک‌تر د سالم‌تر خواهد بود هم سرعت بیشتری برای انجام امور در میش خواهد گرفت و هم طول عمری برای کار بیشتر خواهد داشت.
البته باید بگوییم که داروهای تزریقی کاهش وزن، در مرز باریکی میان امید و بحران حرکت می‌کنند. از سویی، برای میلیون‌ها بیمار مبتلا به دیابت یا چاقی مفرط، فرصتی واقعی برای بهبود کیفیت زندگی‌اند. از سوی دیگر، مصرف بی‌رویه آن‌ها به دلایل زیبایی‌شناسانه، زنگ خطری جدی برای نظام سلامت است.
منبع: روزنامه هفت صبح
