نگاهی به «House of Guinness»؛ اثری تازه از خالق سریال پیکی‌ بلایندرز

تحریریه حرف مرد: استیون نایت، خالق سریال مشهور پیکی‌ بلایندرز، با تازه‌ترین اثر خود به نام «House of Guinness» به نتفلیکس بازگشته است. این درام تاریخی که عمدتاً در دوبلین ایرلند جریان دارد و به‌طور اقتباسی آزاد، بر اساس زندگی خانواده واقعی گینس ساخته شده، بر کارخانه تولید نوشیدنی و خانواده پشت آن، پس از مرگ پدرسالارشان تمرکز می‌کند. با اینکه سریال خوش‌ساخت و درگیرکننده است، اما فاقد همان نیروی انفجاری پیکی‌ بلایندرز با بازی کیلین مورفی یا حتی سریال دیگر نایت با نام «A Thousand Blows» است. با این حال، این مجموعه داستانی جذاب ارائه می‌دهد که افسانه‌ها و اسطوره‌های یکی از مشهورترین دودمان‌های جزیره زمردین را در مرکز توجه قرار می‌دهد.

آغاز با مرگ و شورش

روایت «House of Guinness» با مرگ و آشوب آغاز می‌شود. تاریخ ۲۷ مه ۱۸۶۸ است و سر بنیامین گینس درگذشته است و کارخانه عظیم او در آشفتگی به سر می‌برد. مرگ او برای مردم دوبلین چندان ماتم‌انگیز نیست. فنیان‌ها (که بعدها به ارتش جمهوری‌خواه ایرلند، IRA تبدیل شدند) مرگش را جشن می‌گیرند، به‌ویژه به دلیل همکاری طولانی‌مدت او با بریتانیا. خیابان‌ها چنان متشنج‌اند که شان رافرتی (با بازی درخشان جیمز نورتون)، سرکارگر کارخانه گینس، مأمور می‌شود تابوت اسب‌کش بنیامین را از میان معترضان بطری‌به‌دست سالم به کلیسا برساند.

در سوی دیگر، فرزندان بنیامین نیز چندان تحت تأثیر مرگ پدر قرار نمی‌گیرند. در خانه پدری و پیش از مراسم خاکسپاری، آن (امیلی فرن)، تنها دختر خانواده، برادران پرهیاهویش را تشویق می‌کند که دست‌کم در انظار عمومی وانمود کنند متحدند. اما برادران نقشه‌های دیگری دارند: آرتور (آنتونی بویل)، فرزند ارشد، از ترک زندگی پرعیش و نوشش در لندن ناراضی است؛ بن (فیون اوشی)، پسر میانی، آن‌قدر مست است که از وقایع بی‌خبر می‌ماند؛ و در نهایت ادوارد (لوییس پارتریج)، کوچک‌ترین برادر، که با پیروی از راه پدر ایده‌های خاص خود را دارد، اما به دلیل جایگاه تولدش بداقبال است.

همچنین بخوانید: چه کسی مأمور ۰۰۷ جدید می‌شود؟

وصیت‌نامه و وارثان

خانواده مراسم خاکسپاری را بدون حادثه پشت سر می‌گذارند، اما قرائت وصیت‌نامه پدر، زندگی همه آن‌ها را دگرگون می‌کند. بن به دلیل می‌خواری و آن به دلیل زن بودن از ارث محروم می‌شوند. در مقابل، آرتور و ادوارد به‌طور مشترک وارث کارخانه، املاک و ثروتی عظیم (معادل ۱۶۲ میلیون دلار امروز) می‌شوند. اما هیچ‌یک از آن‌ها نمی‌توانند سهم خود را ترک کنند، زیرا در این صورت همه دارایی به دیگری منتقل خواهد شد.

در طول فصل، مخاطبان شاهد تلاش آرتور و ادوارد برای کنار آمدن با نقش‌های تازه و اختلافاتشان هستند، و می‌بینند هر یک برای میراث گینس چه باید فدا کنند. (آن و بن بیشتر به شخصیت‌های فرعی تقلیل یافته‌اند که گهگاه برای ایجاد تنش در داستان ظاهر می‌شوند.) در حالی که ادوارد به دنبال گسترش کسب‌وکار در سطح بین‌المللی و حتی در نیویورک است، آرتور میان دنیای پرعیاش گذشته و موقعیت جدید عمومی خود گرفتار شده است. در همین حال، قیام فنیان‌ها به رهبری الن (نیام مک‌کورمک) و پدی کوکرن (شیموس اوهارا) خیابان‌های دوبلین و دیوارهای کارخانه را دستخوش آشوب می‌کند.

نقاط قوت و ضعف سریال

اگرچه «House of Guinness» در مجموع اثری محکم است، اما تیزی و برندگی آثار پیشین نایت را ندارد. با وجود فیلم‌برداری خیره‌کننده، موسیقی پرانرژی و سبک‌پردازی چشمگیر، از قسمت پنجم به بعد ریتم سریال کند و تکراری می‌شود و تلاش می‌کند با کش‌دادن داستان به هشت قسمت ادامه دهد. پرداختن به ثروت طبقه بالای ایرلندی تنها دو دهه پس از قحطی بزرگ سیب‌زمینی (Irish Potato Famine) جالب توجه است، اما نیمه دوم فصل بیش از حد پراکنده و شلوغ است و ضربه نهایی داستان را تضعیف می‌کند. سریال می‌توانست با تمرکز بیشتر بر شخصیت‌های کلیدی و حذف پرداخت اضافه به شاخه‌های فرعی خانواده، اثری دقیق‌تر و تأثیرگذارتر ارائه دهد.

جمع‌بندی

این سریال از نظر تاریخی کاملاً دقیق نیست، اما برای علاقه‌مندان به خاندان گینس و تاریخ گسترده ایرلند سرگرم‌کننده است. هرچند «House of Guinness» بهترین کار استیون نایت محسوب نمی‌شود، اما داستانی گیرا درباره خانواده، جاه‌طلبی، خواسته‌ها و بهایی است که برای ماندن در اوج باید پرداخت.

منبع: Variety