انسان‌ها برای اولین بار از این تاریخ نشئگی مواد مخدر را تجربه کردند!
انسان‌ها از هزاران سال قبل به دنبال راهی برای رهایی از درد و فرار از واقعیت بودند، بنابراین مواد مخدر را کشف کردند. اما به نظرتان اولین تجربه نشئگی ما انسان‌ها چه زمانی بوده است؟
جویدن دانه نخل فوفل یا پوپل در جنوب شرقی آسیا از دوران باستان تا به امروز رایج بوده است. این گیاه می‌تواند باعث تزریق انرژی و حس سرخوشی یا آنچه به نام نشئگی می‌شناسیم و نهایتا آرامش به فرد شود. باوجودی که جویدن فوفل در روزگار فعلی کم‌تر از گذشته رواج داشته، اما یافته‌های جدید باستان‌شناسان نشان می‌دهد که جویدن این گیاه مخدر برای مدت هزاران سال نزد مردم جنوب شرق آسیا رواج داشته و حتی در باورهای مذهبی و فرهنگی آنها ریشه دوانده بود.
جویدن دانه‌های فوفل معمولا باعث ایجاد لکه‌های قرمز یا تیره‌ای بر روی دندان‌های فرد مصرف‌کننده می‌شود. اما نبود لکه در دندان باعث نمی‌شود که تصور کنیم کسی فوفل مصرف نمی‌کند. محققان در بررسی‌های خود از جرم یا پلاک در یک دندان ۴ هزار ساله در تایلند موفق به کشف شواهدی از جویدن دانه‌های فوفل شدند. این کشف در محوطه باستان‌شناسی در نونگ راتچاوات انجام گرفت.
یافته‌های محققان نشان داد که جرم دندان انسان قابلیت نگهداری علائم شیمیایی مواد مخدر روانگردان را برای مدت چندین هزار سال دارد. نونگ راتچاوات یک محوطه باستان‌شناسی مهم در مرکز کشور تایلند است که قدمت آن به روزگار عصر برنز یا مفرغ (۵۵۰۰ تا ۳۶۰۰ سال قبل) بازمی‌گردد. باستان‌شناسان از سال ۲۰۰۳ تاکنون ۱۵۶ قبر را در این محوطه پیدا کردند. محققان برای تحقیق اخیر از ۳۶ جرم دندان از ۶ فرد باستانی نمونه‌برداری کردند.
همچنین بخوانید: بازار مواد مخدر در دوران جنگ به‌هم ریخت، اما مصرف بیش‌تر شد
محققان در گام بعدی مقادیری از جرم‌های دندان را از خود دندان جدا کردند تا بقایای شیمیایی را به دقت تجزیه و تحلیل کنند. اعضای تیم بعدا نمونه‌ای مایع از دانه فوفل ساختند تا بتوانند با اعتماد بیش‌تری ترکیبات روانگردان را شناسایی کنند. آنها برای ساخت این مواد مخدرِ مایع از دانه فوفل خشک‌شده، خمیر سنگ آهکِ صورتی، برگ‌های فلفل بیتِل (یا تانبول که برای ساخت پانک پرک از آن استفاده می‌شود) همین‌طور تنباکوی نگالیا کتچو استفاده استفاده کردند. محققان سپس این مواد با بزاق انسان ترکیب کردند تا شرایط جویدن واقعی را شبیه‌سازی کنند.
نهایتا نتیجه این آزمایش نشان داد که ۳ نمونه از افراد باستانی (که همگی از دندان آسیای یک نفر به دست آمده بود) حاوی آکرولئین و آکریدین بودند. این ترکیبات آلی که در دانه فوفل و گیاهانی مانند قهوه، چای و تنباکو یافت می‌شود، به اثرات فیزیولوژیکی مهم خود بر روی ما انسان‌ها شهرت دارد. اساسا آنچه به دست آمدن این ترکیبات نشان داد که انسان‌های باستانی ساکن تایلند امروزی از ۴ هزار سال قبل دانه فوفل می‌جویدند.
محققان به جز کشف برخی از اولین علائم از مصرف مواد مخدر در انسان‌های باستانی عقیده دارند که می‌توان از روشی‌هایی که در بررسی گورهای محوطه نونگ راتچاوات استفاده شد در سایر محوطه‌های باستان‌شناسی هم استفاده شود. در واقع، به باور محققان، می‌توان با تجزیه و تحلیل جرم دندان رفتارهایی را آشکار کرد که معمولا در باستان‌شناسی متداول ممکن نیست و از این رو می‌توان با این روش درک محققان از شیوه‌های باستانی زندگی و همین‌طور روابط انسان و گیاه را دستخوش تحول کرد.
منبع: Ancient Origins
