نتایج یک پژوهش چهار ساله: دورکاری سطح رفاه و شادی کارمندان را افزایش می‌دهد

تحریریه حرف مرد: یک مطالعه استرالیایی که طی چهار سال و پیش از همه‌گیری کووید-۱۹ انجام شده، به نتایج روشن‌کننده‌ای درباره تأثیر دورکاری دست یافته است. محققان به صراحت اعلام می‌کنند: این انعطاف‌پذیری به‌طور قابل توجهی رفاه و شادی کارمندان را افزایش می‌دهد و رابطه ما با کار را دگرگون می‌سازد.

مزایای ملموس دورکاری

همه‌گیری کووید-۱۹ به عنوان یک محرک غیرمنتظره عمل کرد و میلیون‌ها نفر را به دنیای دورکاری سوق داد. آنچه برای بسیاری یک محدودیت موقت به نظر می‌رسید، به سرعت به یک اکتشاف تبدیل شد: امکان انجام وظایف حرفه‌ای خارج از دیوارهای دفتر.

پنج سال پس از آغاز این تغییر گسترده، تیمی از محققان دانشگاه استرالیای جنوبی به یافته‌های علمی ارزشمندی دست یافته‌اند. مطالعه آن‌ها که پیش از بحران کرونا آغاز شده بود، تغییرات در رفاه کارگران استرالیایی را طی یک دوره چهارساله ردیابی کرد و چشم‌اندازی بی‌نظیر از تأثیرات بلندمدت دورکاری ارائه داد.

نتایج این تحقیق در مقیاس بزرگ نشان می‌دهد که علیرغم داده‌های متناقض -که ریشه در پیچیدگی موضوع پژوهش دارند –  دادن قدرت انتخاب به کارمندان برای کار در خانه، مزایای قابل توجهی برای سلامت جسمی و روانی آن‌ها دارد.

بازگشت خواب و آرامش

یکی از اولین چیزهایی که با شروع قرنطینه متوجه شدیم، افزایش زمان خواب بود: تقریباً ۳۰ دقیقه خواب شبانه بیشتر در دورکاران. این افزایش زمان خواب بی‌اهمیت نیست. پیش از همه‌گیری، یک استرالیایی به‌طور متوسط حدود ۴.۵ ساعت در هفته را صرف رفت‌وآمد به محل کار می‌کرد.

محققان خاطرنشان می‌کنند که این زمان رفت‌وآمد اغلب با سلامت روان ضعیف‌تر و درک نامطلوب‌تری از سلامت فردی مرتبط است. بر اساس این مطالعه، کاهش یا حذف این سفرهای روزانه که منبع استرس و خستگی هستند، تأثیر مستقیم و مثبتی دارد. اگرچه در ابتدا افزایش جزئی در مصرف الکل مشاهده شد، اما روند کلی به سمت رفاه بیشتر است.

همچنین بخوانید: چرا نباید قبل از خواب سراغ گوشی برویم؟

معادله صرفه‌جویی در زمان: بین بهره‌وری و زندگی شخصی

با این ساعات ارزشمند ذخیره‌شده از رفت‌وآمد چه می‌توان کرد؟ مطالعه استرالیایی، مشابه تحقیقات انجام‌شده در اسپانیا که حاکی از ده روز زمان اضافی در سال برای دورکاران است، نشان می‌دهد که این زمان به روش‌های مختلف صرف می‌شود. بخشی از آن به کار بیشتر و بخشی به مسئولیت‌های خانوادگی یا مراقبت اختصاص می‌یابد. جالب اینجاست که حدود یک سوم این زمان آزادشده به فعالیت‌های تفریحی اختصاص می‌یابد. همانطور که محققان اشاره می‌کنند:

با کار در خانه و افزایش زمان آزاد، فرصت‌های بیشتری برای فعالیت بدنی و کاهش بی‌تحرکی وجود دارد.

غذای سالم‌تر

عادات غذایی نیز تغییر کرده‌اند. نزدیک بودن آشپزخانه ممکن است باعث افزایش ریزه‌خواری شده باشد. با این حال، مطالعه نشان‌دهنده روندی قوی‌تر به سمت انتخاب‌های غذایی سالم‌تر است. مصرف سبزیجات، میوه و محصولات لبنی افزایش یافته و همچنین تهیه غذاهای خانگی بیشتر شده که نشان‌دهنده توجه بیشتر به کیفیت غذا است.

بهره‌وری و انسجام تیمی: رفع تردیدها

انتقال به دورکاری بدون چالش و سوال نیست، به‌ویژه در مورد بهره‌وری و حفظ پیوندهای اجتماعی. موضوع بهره‌وری دورکاری مدتهاست موضوع بحث بوده است. در حالی که برخی مدیران نگران کاهش عملکرد هستند و گاهی به کمبود نظارت اشاره می‌کنند، مطالعه استرالیایی که توسط تحقیقات دیگر تأیید شده است، نشان می‌دهد که وقتی کارمندان از خانه کار می‌کنند عملکرد حرفه‌ای و بهره‌وری حفظ شده و حتی بهبود می‌یابد. برخی از کارشناسان همچنین پیشنهاد می‌کنند که این ادعاها گاهی نشان‌دهنده این است که هنوز روش‌های مدیریتی جدید متناسب با دورکاری وجود ندارد.

یک نکته کلیدی از مطالعه به دست می‌آید: تمایز بین دورکاری اجباری و انتخابی. وقتی کار از خانه اجباری است، همانطور که در قرنطینه‌های سختگیرانه اتفاق افتاد، سلامت روان و رفاه می‌تواند آسیب ببیند. از سوی دیگر، وقتی افراد به انتخاب خود از خانه کار می‌کنند، رفاه آن‌ها به‌طور قابل توجهی بهبود می‌یابد.

این اثر مثبت زمانی بارزتر می‌شود که کارمندان از حمایت همکاران و شرکت خود برخوردار باشند. نگرانی‌هایی درباره تأثیر بر انسجام تیمی، پیوندهای اجتماعی در محل کار و فرصت‌های ارتقاء باقی می‌ماند. اگرچه ارتباط بین همکاران در فاصله دور دشوارتر است، اما نتایج مطالعه این نگرانی‌ها را با تأکید بر ثبات عملکرد حتی بهبود آن تعدیل می‌کند.

به سوی یک فلسفۀ کار جدید

یافته‌های این مطالعه چندساله بازتاب گسترده‌تری را در مورد سازماندهی کار می‌طلبد. کارمندانی که به‌صورت تمام‌وقت از خانه یا در مدل ترکیبی کار می‌کنند، رضایت شغلی و رفاه بالاتری را گزارش می‌دهند. این موضوع تمایل فزاینده به انعطاف‌پذیری و استقلال بیشتر در مدیریت فعالیت‌های حرفه‌ای را تأیید می‌کند.

کار در خانه یک راه‌حل جهانی نیست، یعنی یک مدل همه‌شمول نیست که بتواند بر همه مشاغل اعمال شود. در عوض، به نظر می‌رسد یک گزینه ارزشمند در میان دیگر گزینه‌ها باشد که می‌تواند به محیط کاری بهتر، فراگیرتر و انعطاف‌پذیرتر کمک کند. محققان نتیجه می‌گیرند که رویکرد ما به کار باید تکامل یابد و تنوع نیازها و سبک‌های زندگی را در بر گیرد. مسئله مقابله حضوری-دورکاری نیست، بلکه ایجاد راه‌حل‌های صحیحی است که هم به کارمندان و هم به کسب‌وکارهای آینده‌نگر سود می‌رساند.

منبع: farmingdale-observer