۳ روش برای تشخیص رنگشدگی ماشین
تشخیص رنگشدن خودرو یکی از دغدغههای اصلی خریداران در بازار خودروهای دستدوم است. با بررسی دقیق بدنه، استفاده از ابزارهای ساده و توجه به جزئیات، میتوان رنگشدگی خودرو را تا حد زیادی تشخیص داد. در این گزارش با سه روش موثر آشنا میشوید.

تحریریه حرف مرد: در بازار خودرو، یکی از نکات مهمی که خریداران به آن توجه میکنند، رنگشده نبودن بدنه خودرو است. رنگشدن خودرو، بهویژه اگر به دلیل تصادف یا آسیب جدی باشد، میتواند نشانهای از افت ارزش، کاهش ایمنی یا مشکلات پنهان دیگر باشد. ازاینرو، تشخیص اینکه آیا خودرویی رنگشده است یا خیر، اهمیت فراوانی دارد. در این مطلب، سه روش اصلی و کاربردی برای تشخیص رنگشده بودن خودرو را بررسی میکنیم؛ روشهایی که به کمک آنها میتوان با دقت قابلقبولی به وضعیت بدنه پی برد.
البته پیش از آن توصیه میکنیم تا حد امکان برای بررسی بهتر این کار را به یک کارشناس بپردازید؛ هزینه استفاده از کارشناسی رنگ و بدنه معمولاً در مقایسه با ارزش خودرو بسیار ناچیز است و میتواند از خسارات بزرگ مالی جلوگیری کند.
۱. بررسی چشمی و دقت به تفاوت رنگها
اولین و در دسترسترین روش، بررسی چشمی خودرو است. یک نگاه دقیق و حرفهای به بدنه، در بسیاری از مواقع میتواند نشانههای رنگشدن را آشکار کند. رنگ خودرو بهصورت کارخانهای با دستگاههای پیشرفته و در شرایط استاندارد پاشیده میشود و سطحی یکنواخت، بدون موج، و بدون تفاوت رنگی دارد. در مقابل، رنگشدن دستی – حتی اگر با مهارت بالا انجام شده باشد – معمولاً تفاوتهایی در بافت، شفافیت یا براقیت ایجاد میکند.
در هنگام بررسی چشمی به نکات زیر توجه کنید:
تفاوت در تن رنگ: خودرو را زیر نور طبیعی (نه نور مهتابی یا فلورسنت) بررسی کنید. اختلاف جزئی در رنگ درب، گلگیر، یا سپر میتواند نشانه رنگشدن باشد.
وجود شره یا زبری: سطح رنگ باید کاملاً صاف باشد. شرههای رنگ یا سطح زبر ممکن است نشانه رنگکاری دوباره باشد.
لبهها و نوارهای آببندی: معمولاً در رنگکاری غیراستاندارد، رنگ به نوارهای لاستیکی یا لبههای در نفوذ میکند. اگر روی این قسمتها اثر رنگ دیده شود، احتمال رنگشدن بالاست.

۲. استفاده از دستگاه ضخامتسنج رنگ
مطابق با آنچه در بیمه دات کام گفته شده است، روش دوم که دقت بسیار بالایی دارد، استفاده از دستگاه ضخامتسنج رنگ (Paint Thickness Gauge) است. این دستگاه میزان ضخامت رنگ روی بدنه فلزی خودرو را اندازهگیری میکند. رنگ کارخانهای معمولاً ضخامت مشخصی دارد (بین ۱۰۰ تا ۱۸۰ میکرون بسته به نوع خودرو). هرگونه افزایش غیرمعمول در ضخامت میتواند نشانه وجود بتونه، رنگ اضافه یا تعویض قطعه باشد.
نکاتی که هنگام استفاده از ضخامتسنج باید در نظر داشته باشید:
مقایسه قطعات مختلف: اگر ضخامت رنگ در یک درب یا گلگیر، بهطور چشمگیری بیشتر از دیگر بخشها باشد، بهاحتمال زیاد آن قطعه رنگشده یا تعویضی است.
بررسی نقاط مختلف یک قطعه: اگر فقط بخشی از یک قطعه ضخامت بالاتری داشته باشد، ممکن است ترمیم موضعی صورت گرفته باشد.
اندازهگیری روی قطعات فلزی: این دستگاه فقط روی فلز عمل میکند. برای سپرهای پلاستیکی یا قطعات فیبری نمیتوان از آن استفاده کرد.
اگرچه این دستگاه نسبتاً گران است، اما بسیاری از نمایشگاهداران و کارشناسان خودرو از آن استفاده میکنند و در صورت خرید خودروهای گرانقیمت، استفاده از آن توصیه میشود.
همچنین ببینید: ۵ علامتی که میگوید زمان تعویض باتری خودرو فرارسیده است
۳. بررسی داخل محفظه موتور، صندوق و لبه درها
به گزارش وبسایت YourMechanic، یکی از روشهای کمتر مورد توجه اما بسیار موثر برای فهمیدن رنگشدن خودرو، بررسی نقاطی است که معمولاً در رنگکاری مجدد کمتر مورد توجه قرار میگیرند؛ مانند داخل دربها، لبههای صندوق عقب، و محفظه موتور. در این بخشها معمولاً رنگ فابریک کارخانهای بدون تغییر باقی میماند، مگر اینکه خودرو دچار تصادف شدید شده باشد و کل بدنه رنگ شده باشد.
نکاتی که باید بررسی شوند:
لبه داخلی درها و ستونها: در رنگکاری غیرکارخانهای، رنگکارها معمولاً تمرکز خود را روی نمای بیرونی میگذارند. اگر بیرون یک در رنگ متفاوتی نسبت به لبه داخلی داشته باشد، احتمال رنگشدن آن در زیاد است.
پیچهای در، گلگیر یا کاپوت: اگر پیچها باز شده باشند، معمولاً رنگ دور آنها خطافتادگی یا لبپریدگی دارد. این موضوع میتواند نشانه تعویض یا رنگکاری آن قسمت باشد.
پوشش داخل صندوق و محفظه موتور: اگر رنگ داخل این قسمتها با رنگ بیرونی بدنه تفاوت داشته باشد یا آثار رنگپاشی اضافی در گوشهها و شکافها دیده شود، نشانهای از رنگشدن کامل خودرو یا تعویض قطعات است. این روش بهویژه زمانی مفید است که رنگکاری بهشکل حرفهای و با کیفیت بالا انجام شده باشد و با چشم عادی قابل تشخیص نباشد. با دقت به این جزئیات، حتی بدون ابزار خاص هم میتوان به سرنخهای مهمی دست یافت.