راز منطقه ۵۱ فاش شد؛ تئوری‌های توطئه ابزار پنهان‌کاری پنتاگون در جنگ سرد

تحریریه حرف مرد: ادعای تکان‌دهنده‌ای که پس از انتشار اطلاعات یک بررسی رسمی در سال ۲۰۲۴ توسط وزارت دفاع ایالات متحده (DOD) مطرح شده، نشان می‌دهد بخش زیادی از اطلاعات نادرست منتشرشده در دوران جنگ سرد — زمانی که منطقه ۵۱ به شهرت رسید — عمداً توسط پنتاگون برای پنهان‌کردن یک برنامه تسلیحاتی طراحی شده بود.

تئوری‌های توطئه متعددی درباره این پایگاه نظامی محرمانه مطرح شده‌اند که بسیاری از پژوهشگران یوفوها را به تحقیق در این منطقه ترغیب کرده‌است. برخی معتقدند این پایگاه پوششی برای موجودات فضایی است که ممکن‌است در آنجا نگهداری شوند یا تحقیقاتی برای ارتباط با فرازمینی‌ها انجام شود. با این حال، هیچ‌یک از این ادعاها تاکنون اثبات نشده‌اند.

منطقه ۵۱ چیست؟

منطقه ۵۱ یک تأسیسات فوق‌محرمانه نیروی هوایی ایالات متحده در صحرای نوادا است که در سال ۱۹۵۵ تأسیس شد. این پایگاه در دریاچه گرووم در جنوب ایالت قرار دارد و به‌دلیل سکوت مقامات درباره فعالیت‌هایش، به منبعی برای تئوری‌های توطئه تبدیل شده‌است. این منطقه همواره موضوع گزارش‌های مشاهده یوفوها و داستان‌های مرتبط با اطلاعات فوق‌محرمانه (TS/SCI) بوده‌است.

در سال ۲۰۰۵ و پس از یک درخواست مبتنی بر قانون آزادی اطلاعات، سیا رسماً وجود این پایگاه را تأیید و اسنادی درباره هدف آن را افشا کرد. این پایگاه به روی عموم بسته است و پرسنل نظامی از طریق پروازهایی که از یک ترمینال محدود در فرودگاه بین‌المللی مک‌کاران (لس‌وگاس) انجام می‌شود، به آنجا منتقل می‌شوند.

تئوری‌های توطئه پیرامون منطقه ۵۱

اگرچه این پایگاه تحت نظارت ۲۴ ساعته است، اما این موضوع مانع از تلاش برخی برای نفوذ به آن نشده‌است. تصاویر ماهواره‌ای این منطقه تا سال ۲۰۱۸ سانسور می‌شد، اما اکنون می‌توان آن را در گوگل مپس مشاهده کرد. با این حال، دهه‌ها سانسور تأثیر خود را گذاشته‌است.

منطقه ۵۱ تنها به‌عنوان یک مرکز آزمایش پرواز تأیید شده‌ است، در حالی که نیروی هوایی ارتش ایالات متحده هم از آن به‌عنوان محدوده تمرین تیراندازی هوایی استفاده می‌کند.

بزرگ‌ترین تئوری توطئه مربوط به فرازمینی‌هاست؛ جایی که رابرت لازار در سال ۱۹۸۹ ادعا کرد روی فناوری بیگانگان در این پایگاه کار کرده و دولت نیز فضاپیماهای متعلق به آن‌ها را بررسی می‌کند. هرچند بسیاری ادعای مشاهده یوفو در اطراف منطقه ۵۱ را داشته‌اند، اما هیچ‌یک از این ادعاها اثبات نشده‌است.

همچنین بخوانید: دانشمند روس: انسان عامل اصلی گرمایش زمین است، نه پدیده‌های طبیعی

محتوای گزارش چه بود؟

این گزارش جنجالی ادعا می‌کند که تئوری‌های توطئه درباره منطقه ۵۱ توسط پنتاگون برای پنهان‌کردن یک برنامه تسلیحاتی طراحی شده‌اند و دولت در دوران جنگ سرد یک کمپین عمدی برای انتشار اطلاعات نادرست اجرا کرده‌است. این کمپین حتی شامل توزیع عکس‌های جعلی از یوفوها به مردم محلی بوده‌است.

در دهه ۱۹۸۰، یک سرهنگ نیروی هوایی ایالات متحده عکس‌هایی از یوفوها را در یک بار محلی پخش کرد و ادعا نمود که این عکس‌ها در نزدیکی منطقه گرفته شده‌اند. گزارش می‌گوید این کمپین اطلاعات نادرست برای پنهان‌کردن آزمایش‌های محرمانه نظامی، از جمله جنگنده‌ها، انجام شده‌است.

لازار در یک برنامه تلویزیونی ادعا کرد که در یک تأسیسات مخفی به نام «S-4» در این پایگاه کار می‌کرده‌است، که این ادعا به باور طرفداران تئوری توطئه دامن زد. گزارش اشاره می‌کند که مقامات ارشد نیروی هوایی فرماندهان جدید را در مورد یک پروژه محرمانه به نام «یانکی بلو» توجیه می‌کردند که شامل مطالعه فضاپیماهای بیگانگان می‌شد، اما این تنها یک تکنیک فریب‌آمیز بود. حتی به آن‌ها گفته می‌شد که در صورت افشای اطلاعات، زندانی یا اعدام خواهند شد.

در دوران جنگ سرد، منطقه ۵۱ برای آزمایش هواپیمای جاسوسی U-2، هواپیمای شناسایی A-12 و سایر هواپیماها در شرایط محرمانه استفاده می‌شد. ادعاهای پوششی از سوی «دفتر حل‌وفصل ناهنجاری‌های همه‌جانبه» (AARO) — یک گروه ویژه وزارت دفاع که شایعات مربوط به پروژه‌های محرمانه دولت درباره فناوری بیگانگان را بررسی می‌کند — مطرح شده‌ است.

سو گاف، سخنگوی وزارت دفاع، به وال‌استریت ژورنال گفت که AARO اشیاء ساختگی‌ای را کشف کرده که بخشی از برنامه‌های محرمانه مرتبط با بیگانگان بوده‌است.

واقعاً در منطقه ۵۱ چه خبر است؟

شاید این پایگاه نظامی را بیشتر با رویداد ویروسی سال ۲۰۱۹ به یاد بیاورید، زمانی که یک گروه فیسبوکی با عنوان «به منطقه ۵۱ حمله کنید، آن‌ها نمی‌توانند جلوی همه ما را بگیرند» به شوخی ایجاد شد و سپس جدی گرفته شد. شاید یکی از حضار را به‌یاد بیاورید که در پس‌زمینه یکی از اخبار، «دویدن ناروتو» را انجام می‌داد. اما در نهایت، هیچ‌چیز در این مورد فاش نشد.

جری فریمن در دهه ۱۹۹۰ به این منطقه محدود سفر کرد و ادعا کرد لرزش‌هایی مشابه زلزله احساس کرده‌است. او درباره دریاچه گرووم — که در مجاورت پایگاه قرار دارد — گفت:

به نظر من فقط یک بستر خشک‌شدۀ دریاچه بود، چیز دیگری نبود، اما شب‌ها داستان فرق می‌کرد. به‌وضوح چراغ‌های امنیتی در محیط و نورهایی را می‌دیدم که نزدیک مرکز دریاچه باز و بسته می‌شدند. فکر می‌کنم اگر من را آنجا گیر می‌انداختند، مثل یک شمع رومی آتشم می‌زدند.

جمع‌بندی

در حالی که تئوری‌های توطئه درباره منطقه ۵۱ همچنان جذابیت خود را حفظ کرده‌اند، گزارش اخیر نشان می‌دهد که بسیاری از این داستان‌ها ممکن‌است بخشی از یک کمپین عمدی برای منحرف‌کردن توجه‌ها از پروژه‌های نظامی محرمانه بوده باشد. با این حال، رمز و رازهای این پایگاه همچنان ذهن بسیاری را درگیر خود کرده‌ است.

منبع: ladbible